Όποιες δημόσιες και μονοπωλιακά κερδοφόρες επιχειρήσεις έχω και έχετε ακούσει ότι θα πουληθούν σε ιδιώτες, είναι αυτές ακριβώς που θα εξασφάλιζαν σε βάθος χρόνου την μόνη ελπίδα στο ελληνικό κράτος να ξελασπώσει...

Είσαι άμαθη ακόμα πατρίδα μου στα εκφραστικά μέσα των ανέκφραστων καθαρμάτων που ετοιμάζουν τον χαμό σου. Όταν η γνωστή «φροϊλάιν Ντοκτόρ» του στρατοπέδου συγκεντρώσεως «Ενωμένη Ευρώπη», Γερμανίδα καγκελάριος Άνκελα Μέρκελ, έριξε την ιδέα να γίνουν πειράματα στην κρατουμένη Ελλάδα με το βακτήριο της «επιλεκτικής χρεοκοπίας» (selective default), όλοι οι κατέχοντες δυό δράμια οικονομικών γνώσεων ψιλοχαζέψαμε. Κι όσο κι αν ο γνωστός απονευρωτής της ελληνικής γλώσσας, Ευάγγελος Βενιζέλος -με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του να μιλάει δυό ώρες χωρίς να λέει τίποτε- προσπάθησε να μας αναλύσει τον καινοφανή όρο, εξηγώντας μας την διαφορά του από την χρεοκοπία, εμείς παραμείναμε σκεπτικοί για το νέο «φρούτο». Δεν μπορούσαμε να κατανοήσουμε ποιοί θα ήταν εκείνοι οι αλτρουϊστές, ιδιώτες δανειστές μας που θα συνεπωμίζοντο αδιαμαρτύρητα την τεράστια χασούρα μιάς ελεγχόμενης και επιλεκτικής χρεοκοπίας. Πως θα καθίστατο εφικτό να εξευρεθούν τέτοιοι δανειστές μας, αγγελικοί εθελοντές, που θα δέχονταν στωϊκά να ζημιώσουν και δεν θα ενεργοποιούσαν τον μηχανισμό των CDS της ελληνικής χρεοκοπίας;

Αποκαλύφθηκε η φάβα και ο λάκκος της πολύ γρήγορα. Αμέσως μετά την πολυδιαφημισμένη «συνάντηση κορυφής» επιτέλους μας το σκάσανε το παραμύθι, πως θα γινόταν αυτή η πρωτοφανής στα διεθνή οικονομικά χρονικά «επιλεκτική χρεοκοπία». Γερμανικά απλή η συνταγή: Η Ελλάδα θα προχωρούσε σε επιλεκτική χρεοκοπία σε βάρος ...του εαυτού της. Το «νέο ελληνικό κράτος» -συνώνυμο του γιωργάκειου «νέου πατριωτισμού»- θα επιβαρύνει με την «επιλεκτική χρεοκοπία» τα ίδια τα ασφαλιστικά ταμεία των Ελλήνων εργαζομένων. Αυτοί θα είναι οι εθελοντές κορόϊδα της τράπουλας που κόβει και μοιράζει η φράου Μέρκελ. Αυτοί θα είναι ο μόνος δανειστής του ελληνικού κράτους που θα ζημιώσει από την ελεγχόμενη χρεοκοπία. Ο μόνος «ιδιώτης» (idiot) που εμπιστεύεται πειθαναγκαστικά την διαχείριση των αποθεματικών του σε ένα αποτυχημένο, αναξιόπιστο και πουλημένο κράτος.
Είναι το πιό εύκολο θύμα για φέσωμα τα ασφαλιστικά μας ταμεία. Ο μόνος καλόπιστος βλάκας ιδιώτης που εδώ και δεκαετίες επιτρέπει στις κυβερνητικές ληστοσυμμορίες των αετονύχηδων να λεηλατούν τον ιδρώτα και τον μόχθο των Ελλήνων ασφαλισμένων με «δομημένα» και λοιπά γ...μένα ομόλογα. Κουρελόχαρτα στη θέση του ζεστού χρήματος που σουφρώνουν. Η Ελλάδα θα συνεχίσει κανονικότατα να ξεπουλιέται και να δανείζεται για να ξεπληρώνει τους τοκογλύφους, αλλά όχι τα δικά της ασφαλιστικά ταμεία. Αυτά τα ταμεία που έχουν στεγνώσει από ρευστό και περίμεναν πως και τι την ώρα που θα έληγαν τα εις την κατοχήν τους  ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, για να εισπράξουν ζεστό χρήμα και να ‘χουν να πληρώσουν συντάξεις, τώρα απλά θα αντικαταστήσουν τα ανομολόγητα ομόλογά τους με νέα ελπιδοφόρα χαρτάκια που θα λήγουν σε τριάντα χρόνια! Αυτοί είναι οι ιδεολόγοι δανειστές μας που θα συμμετέχουν δήθεν οικειοθελώς στις ζημίες της επιλεκτικής χρεοκοπίας. Όλοι οι υπόλοιποι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων θα πληρωθούν με το παραπάνω. Τα 26 δις που διατυμπανίστηκαν ότι θα γλιτώναμε, είναι το φέσι που το ελληνικό κράτος θα φορέσει στα ασφαλιστικά ταμεία του. Τόσα ακριβώς τους χρωστάει από ομόλογα.
Απλή, εύκολη και υπέροχη εξαπάτηση. Η οποία εκτός από την προφανή καταδολίευση των ασφαλιστικών ταμείων εμπεριέχει και μιά λιγότερο εμφανή δολιότητα σε βάρος των Ελλήνων ασφαλισμένων και της Ελλάδας γενικότερα: Τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ιδιώτες και με 26 δις ζεστό χρήμα ανά χείρας –αν τα διέθεταν τώρα- και άλλα 10 δις σε αναγνωρισμένες κρατικές οφειλές, θα μπορούσαν να συμμετάσχουν ως υποψήφιοι αγοραστές των προς εκποίηση ελληνικών δημόσιων επιχειρήσεων και ακινήτων του ελληνικού δημοσίου. Είναι βέβαιο ότι θα το έκαναν, αν διέθεταν την αναγκαία ρευστότητα, προκειμένου να επενδύσουν σε «δυνατά χαρτιά» τις αποταμιεύσεις των ασφαλισμένων τους. Κι έτσι θα καθίσταντο επικίνδυνοι ανταγωνιστές των ξένων κουταλοπήρουνων που ακονίζονται για να γλεντήσουν την Ελλάδα. Υπήρχε δηλαδή η ανησυχητική βεβαιότητα, ότι τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία θα ανέβαζαν ως υποψήφιοι αγοραστές τα προσυμφωνημένα και ευτελή τιμήματα εξαγοράς των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, κρατώντας επιπλέον κάποια από αυτά στην πολυμετοχική κυριότητα Ελλήνων εργαζομένων.
Όμως εκείνη η καλή γυναίκα, που ακούει στο ανατριχιαστικό όνομα Άνκελα Μέρκελ, διείδε έγκαιρα τον κίνδυνο για τα γερμανικά και λοιπά νεο-κατοχικά τραπεζικά στρατεύματα και διέταξε τον «γκαουλάϊτέρ» της, που παριστάνει τον Έλληνα πρωθυπουργό, να βγάλει έξω από το παιχνίδι του ξεπουλήματος της Ελλάδας αυτόν τον επικίνδυνο ανταγωνιστή.

Έτσι, η ελληνική λαϊκή κυριότητα που θα έμπαινε σφήνα στον απόλυτο έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών από ξένους «επενδυτές»-κατακτητές, αχρηστεύεται. Και στο μέλλον οι συντάξεις μας δεν θα δίνονται από τις καταληστευμένες –πλέον- ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, αλλά από την «ελεημοσύνη» των τοκογλύφων, στους οποίους το ελληνικό κράτος σχεδίασε να γονυπετεί εις το διηνεκές για δανεισμό, εκποιώντας σε αντάλλαγμα την Ελλάδα.
Όποιες δημόσιες και μονοπωλιακά κερδοφόρες επιχειρήσεις έχω και έχετε ακούσει ότι θα πουληθούν σε ιδιώτες, είναι αυτές ακριβώς που θα εξασφάλιζαν σε βάθος χρόνου την μόνη ελπίδα στο ελληνικό κράτος να ξελασπώσει , αλλά και να κρατήσει με τον έλεγχό τους αυτή την ίδια την υπόστασή του ως κράτος. Ελπίδα και υπόσταση που ο εντολοδόχος Τζορτζ-Τζέφρυ διετάχθη να ακυρώσει. Όπως ακυρώνει και το δικαίωμα εκατομμυρίων συνταξιούχων-μετόχων των ασφαλιστικών τους οργανισμών να πάρουν πίσω τις εισφορές μιάς ζωής σε αξιοπρεπείς συντάξεις.
Επομένως ο «πονεμένος» πρωθυπουργεύων πρέπει έμπρακτα να δει τη συλλογική και νομικά εκπροσωπημένη αντίδραση των απομάχων με σωρεία μηνύσεων και αγωγών κατά των εγκάθετων διοικήσεων των ασφαλιστικών ταμείων για καταδολίευση των ασφαλισμένων μετόχων τους. Μιά ακόμα υλοποιήσιμη απάντηση στο ραγιαδίστικο ερώτημα «ε, και τι να κάνουμε»;