Λύσσα μαύρη

κάτω από πράσινα πέπλα...

Και πίκρα καντάρια πιο βαριά

κι από τ’ ασήκωτό σου ταίρι,

πάει, έδυ σου τ’ αστέρι

στο Σαρωνικό,

φτάνει, μη γράψεις άλλο «Φιλιππικό»

δεν σ’ ωφελεί,

δέξου το ριζικό σου.

Κι εσύ αχάριστε λαουτζίκο...

που πήγες και ψήφισες τον μουζίκο.

Για συλλογίσου άξεστε:

Εκείνη, ναι, ΕΚΕΙΝΗ

κατέβηκε σ’ εσένα

κι εσύ θυμήθηκες ν’ ανέβεις απίθανε,

κακόγουστε κι απροσάρμοστε όχλε!

Αμ αυτοί οι Φωκαείς...

Αχ, αν είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους

οι Νεότουρκοι τότε...αχ!

Τι να ‘ναι κείνος ο μαύρος ο καπνός

πάνω από τα Καλύβια;

Κι ο γαλανός Σαρωνικός

γιατί κιτρίνισ’ έτσι;

Νύμφη του Πάνα να ‘ναι αυτή

που σκούζει στο Πάνειο;

«Άκου Τεό ...το απαιτώ.

Πες σε αυτόν τον ...

τελοσπάντων, ξέρεις,

να τους τσακίσει τους αχάριστους χωριάτες

και γρήγορα τα νέα να μου φέρεις.

Θα ‘μαι στο spa του Grand Resort

για ...να κρατήσω τη ζωή μου

που είπε κι ο Σεφέρης.

Μόνο εσύ με αγαπάς Τεό

μικρό μου κανίς,

άλλος κανείς.

Όσο γι’ αυτούς τους παρακατιανούς,

άντε να πεις στον ...

-που τον βρήκατε; mon Dieux-,

να μην ξεχάσει τους θρασύτατους

μουζίκους

όταν θα του ζητάνε ΕΣΠΑ.

Κι αν πίστεψαν

πως ξέρουν από βέσπα,

ξέρω εγώ από Φεράρι,

θα τους σηκώσει και θα τους πάρει.

Ούτε και παραλία θα δούνε λαϊκή,

άκου αξιώσεις!

Κόφτους και τις πιστώσεις.

Αφού εκλέξαν κεφαλή τους τον χωριάτη,

τους πρέπει το μακρύτερο ...κονδύλι

από τον Καλλικράτη».

(Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική, βεβαίως, βεβαίως.)