Για τις ηγετικές ελίτ των κομμάτων εξουσίας το ρητορικό ερώτημα του τίτλου. Αυτοί που κάναν το κακό –κατά πως λέει ο Ελύτης- ποιούν τώρα την νήσσα, σοφά πράττοντες και ευελπιστούντες να λησμονήσουμε τα κατορθώματά τους, ώστε εν ευθέτω χρόνω να εμφανιστούν και πάλι στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας των Λωτοφάγων, αναβαπτισμένοι στην κολυμβήθρα, όχι του Σιλωάμ αλλά της αμνησίας μας και «καθαγιασμένοι» από την νομικά κατοχυρωμένη ατιμωρησία τους.

Οι άλλοι, όμως, τι κάνουν; Οι άλλοι, οι εξίσου –αν όχι και περισσότερο ένοχοι κατά τη γνώμη μου- που ίσως δεν έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι, αλλά ανέχθηκαν τους «συντρόφους» υπουργούς και τους λοιπούς κυβερνητικούς αξιωματούχους να κάνουν μακροβούτια στην ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα του δημόσιου χρήματος, αυτοί οι «άλλοι», λοιπόν, παρουσιάζουν σήμερα ένα κωμικοτραγικό θέαμα.

Οι μεν, του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αφού μας έλουσαν με τα κροκοδείλια δάκρυα της μουσαντένιας απολογίας ότι δεν γνώριζαν τι θα παρελάμβαναν από τους προκατόχους και γι’ αυτό μας έταζαν καλύτερες μέρες, πονούν τώρα πολύ που «αναγκάζονται» να πάρουν αντιλαϊκά μέτρα, αναγνωρίζουν μετά συντριβής ότι αυτά τα μέτρα δεν συνάδουν με ...«την φυσιογνωμία και την ιδεολογία του Κινήματος», (θου Κύριε ... μην αρχίσω πάλι), είναι σκασμένοι απ’ την στεναχώρια τους οι καημένοι, αλλά ...για όλα φταίει η τρισκατάρατη, προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. Θέλουν όμως να μας γλυκάνουν όσο μπορούν τον πόνο και γι’ αυτό έδωσαν όρκο βαρύ οι πράσινοι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης να σκοτώσουν τον τρομερό δράκο της διαφθοράς που κρατά φυλακισμένη την πανώρια κόρη Ελλάδα στο κάστρο του. Όθεν, θα συστήσουν μιά εξεταστική επιτροπή που θα ερευνήσει όλα τα εγκλήματα κατά της Πατρίδας που διέπραξε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή από το 2004 ως το 2009. Πιο πριν δεν υπήρχε πολιτική διαφθορά, ούτε ελλείμματα. Ω ναι! Οι δε, της Ν.Δ., είναι για να τους κλαίνε οι ρέγγες. Σαν να μην έφτανε που έχασαν την εξουσία, έχουν τώρα και τον Σαμαρά να τους απειλεί με εσωκομματική κάθαρση.

Είναι άλλωστε προϋπόθεση πολιτικής επιβίωσης για τον νέο αρχηγό της Ν.Δ. και το είπε καθαρά: «Δεν χρωστάμε σε κανέναν...». Έλα όμως που κάποιοι που έλυναν κι έδεναν επί Κώστα Καραμανλή, συμβαίνει να είναι «κολλητοί» των «στιγματισμένων», που «σεμνά και ταπεινά» χρωστάνε στην «Ψειρού» (φυλακή). Και στριφογυρνάει ο δυστυχής «κολλητός» στον ύπνο και στον ξύπνιο του κι αναρωτιέται: «θες τώρα ο τάδε άμα του δείξει ο Σαμαράς την έξοδο, ν’ ανοίξει το στόμα του και ν’ αρχίσει να δίνει όποιον του κατέβει»; Γι’ αυτό και οι παρατρεχάμενοι της καραμανλικής αυλής –για εξισορρόπηση των εντυπώσεων- έπεισαν, χωρίς να δυσκολευτούν, τον Σαμαρά να ζητήσει εξεταστική για τα ελλείμματα από το 1981. Γιατί από το 1981; Διότι τότε ήρθε για πρώτη φορά στην εξουσία το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ως το 2009 οι κυβερνήσεις του κυβέρνησαν την Ελλάδα 19 συνολικά χρόνια έναντι μόλις 8 της Ν.Δ.

Εδώ λοιπόν –και όχι μόνο- διαφαίνεται η κορυφαία υποκρισία και των μεν και των δε, αφού αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν ενδιαφέρονται για τον διαχρονικό -από την μεταπολίτευση ως σήμερα- και καθαρτήρια ακριβοδίκαιο καταμερισμό των ευθυνών εκεί όπου και όσο αναλογούν. Αντιθέτως, δείχνουν ότι ενδιαφέρονται να μεγιστοποιήσουν όσο μπορούν τις ευθύνες των «αντιπάλων» συνενόχων τους και να ελαχιστοποιήσουν τις δικές τους. Επομένως δίνουν το δικαίωμα στους Έλληνες πολίτες να πιστεύουν ότι οι μέτοχοι των εταιρειών περιορισμένης ευθύνης ΄(Ε.Π.Ε), Νέας Δημοκρατίας και ΠΑ.ΣΟ.Κ., ουδόλως μετανόησαν για τα κακουργήματά τους εις βάρος της Πατρίδας, αφού επιλέγουν τον πιο ακατάλληλο τρόπο –αλληλομετάθεση ευθυνών- για να καθάρουν τον πολιτικό μας κόσμο (που δεν μας κοσμεί) από το στίγμα της  λαϊκής κατακραυγής: «όλοι ίδιοι είναι». Και βέβαια δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλ’ ίσως αυτοί που δεν «τα πιάνουν» να είναι μεγαλύτεροι εγκληματίες από τους χρυσοκάνθαρους, αφού στο δυσώνυμο όνομα της κομματικής νομιμοφροσύνης και «ομερτά», υφαίνουν γύρω απ’ τους ελαφροχέρηδες, ως ταπεινοί μεταξοσκώληκες, το προστατευτικό κουκούλι της ατιμωρησίας. Την ίδια ακριβώς κομματική προστασία προσφέρουν οι αξιοπρεπείς πολιτικοί των δύο «μεγάλων» κομμάτων στους οσφυοκάμπτες, οι ικανοί στους ανίκανους, οι ευφυείς στους βλάκες, οι πατριώτες –όσοι απέμειναν- στους «δεν βαριέσαι αδερφέ».

Όχι, δεν μετάνοιωσαν για τίποτε, πέραν ίσως του ότι και οι μεν και οι δε επέτρεψαν σε κάποιους μπουνταλάδες των κομμάτων τους να μην σκεπάσουν καλά τα όζοντα κατορθώματά τους, έτσι μαστορικά όπως τα σκεπάζουν οι γάτες όταν τελειώσουν την «δουλειά» τους. Δεν μετάνοιωσαν ειλικρινά οι της Ν.Δ., διότι ζητούν εξεταστική από το 1981 κι όχι από το 1974. Όμως οι παλαιότεροι θυμόμαστε την έκρηξη του Αβέρωφ μέσα στην Βουλή, λίγους μήνες πριν τις εκλογές του ’81, όταν ρωτούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Και με τι λεφτά θα τα κάνετε όλα αυτά που υπόσχεστε, αφού τα ταμεία είναι ...άδεια»; Δεν μετάνοιωσαν ειλικρινά ούτε οι σημερινοί κυβερνώντες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. διότι ζητούν εξεταστική για τα ελλείμματα από το 2004, εμφανίζοντες αμνησία της οκταετίας Σημίτη, όταν η διαχείριση του δημόσιου χρήματος διέπετο από την «εγκράτεια» βακχικών εορτών στα ειδυλλιακά τοπία των τετράκις χρυσοπληρωμένων ολυμπιακών έργων, στα εταιρεία των «εθνικών» εργολάβων και στα λουκούλεια δείπνα των εμπόρων όπλων.

Τι ωφελεί τον σκληρά δοκιμαζόμενο μη προνομιούχο Έλληνα, η γνώση ότι ο πρωθυπουργός δεν μένει σε δικό του σπίτι, όταν πλείστοι όσοι επιφανείς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. –οι ίδιοι και στην περίοδο Σημίτη- εμφανίζουν αναντιστοιχία περιουσιακών στοιχείων προς τα εμφανή, νόμιμα έσοδά τους; Που είναι εκείνα τα επικοινωνιακά 1400άρια υπουργικά αυτοκινητάκια της ορκομωσίας και των πρώτων ημερών; Τα κατάπιαν οι  Mercedes, οι BMW και οι Lexus; Γιατί ο πρωθυπουργικός «κολλητός» και ισχυρός ανήρ της «πρώτα ο πολίτης» διακυβέρνησης έπρεπε σώνει και καλά να ταξιδέψει με την κουστωδία του στο Ντουμπάϊ, χρησιμοποιώντας το πρωθυπουργικό αεροσκάφος κι όχι ένα της γραμμής; Γιατί να μείνει η –επαιτούσα αραβική βοήθεια- παρεούλα σε ξενοδοχείο 5 αστέρων κι όχι σε Β΄ κατηγορίας για να δείξει έτσι στους ξένους η κυβέρνηση ότι και τα στελέχη της υπόκεινται στη «ματωμένη» λιτότητα που επιβάλλουν στους χαμηλόμισθους; Γιατί το υπερχρεωμένο μας κράτος να χρεωθεί με 800.000 ευρώ γι’ αυτό το διήμερο ταξιδάκι αναψυχής, όταν η κυβέρνηση περικόπτει κι άλλο τους  μισθούς πείνας όσων Ελλήνων παλεύουν να ζήσουν με 800 ευρώ τον μήνα;

Μετάνοιωσαν, λοιπόν; Ναι αμέ! Είναι συντετριμμένοι οι δυστυχείς! Προτείνω, λοιπόν, στον πρόεδρο της Βουλής να ορίσει έναν τοίχο του ευαγούς αυτού ιδρύματος ως ελληνικό «τείχος των δακρύων», ώστε να μπορούν οι μετανοημένοι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας να ξεσπούν σε οδυρμούς και να χτυπούν τα κεφάλια τους. Το πολύ-πολύ να πέσει ο τοίχος.