Τον τελευταίο καιρό και οι δύο αρχηγοί των κομμάτων εξουσίας έχουν δηλώσει ότι δεν χρωστούν τίποτε και σε κανέναν. Ταυτόχρονα και τα δύο κόμματα επιρρίπτουν τις ευθύνες το ένα στο άλλο για τις πολιτικές τους, που οδήγησαν την ελληνική οικονομία στο σημερινό κατάντημα. Η μόνη παραχώρηση, που κάνουν τα κόμματα εξουσίας είναι να ισχυρίζονται ότι «φταίμε όλοι», δηλαδή και όλος ο λαός, για τις επιλογές που έκαναν οι μεταδικτατορικές κυβερνήσεις. Από την πλευρά τους, μικρά κόμματα παρακινούν σε απεργίες, παρά τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι πάνω από 60% των πολιτών αναγνωρίζουν ως αναγκαία τη λήψη σκληρών οικονομικών μέτρων.

Ν. Δημητρίου

Τον τελευταίο καιρό και οι δύο αρχηγοί των κομμάτων εξουσίας έχουν δηλώσει ότι δεν χρωστούν τίποτε και σε κανέναν. Ταυτόχρονα και τα δύο κόμματα επιρρίπτουν τις ευθύνες το ένα στο άλλο για τις πολιτικές τους, που οδήγησαν την ελληνική οικονομία στο σημερινό κατάντημα. Η μόνη παραχώρηση, που κάνουν τα κόμματα εξουσίας είναι να ισχυρίζονται ότι «φταίμε όλοι», δηλαδή και όλος ο λαός, για τις επιλογές που έκαναν οι μεταδικτατορικές κυβερνήσεις. Από την πλευρά τους, μικρά κόμματα παρακινούν σε απεργίες, παρά τις δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι πάνω από 60% των πολιτών αναγνωρίζουν ως αναγκαία τη λήψη σκληρών οικονομικών μέτρων.

Με τις δηλώσεις τους οι δύο πολιτικοί αρχηγοί απαλλάσσουν τους εαυτούς τους από τα παραπτώματα των προηγουμένων κυβερνήσεων του κόμματός τους, ρίχνοντας έμμεσα την ευθύνη στους εσωκομματικούς τους αντιπάλους. Και οι δύο αρχηγοί δεν αισθάνονται αρκετά ισχυροί μέσα στο ίδιο τους το κόμμα, ώστε να καταδικάσουν ανοιχτά τις πρακτικές των προηγουμένων ηγεσιών και έτσι περιορίζονται να καταλογίζουν ευθύνες αποκλειστικά στο άλλο κόμμα για το ελληνικό οικονομικό αδιέξοδο. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους για απόκρυψη των ευθυνών του δικού τους κόμματος εντάσσεται και η προβολή δήθεν συνολικής πολιτικής ευθύνης, σαν να είναι νομοθέτης η κοινωνία και όχι η εκάστοτε κυβέρνηση με τους βουλευτές της. Όσο για τα μικρά κόμματα, που πρωτοστατούν στις απεργιακές κινητοποιήσεις, βλέπουν την οικονομική χρεωκοπία του κράτους σαν μια ευκαιρία αύξησης των εκλογικών τους ποσοστών σε βάρος των κομμάτων εξουσίας.

Τελικά, αν θέλουν τα κόμματα εξουσίας να διατηρήσουν τις ελπίδες για επικράτηση σε προσεχείς εκλογές, πρέπει πριν απ' όλα να παραδεχτούν δημόσια το μερίδιο της ευθύνης τους για τη σημερινή οικονομική καταστροφή και να ζητήσουν συγγνώμη από τον ελληνικό λαό: Οι γελοιότητες της επίρριψης αποκλειστικών ευθυνών από το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο φουντώνουν την αγανάκτηση του κόσμου μπροστά σε αυτή την επίδειξη πολιτικής ευθυνοφοβίας. Η κοινή γνώμη θέλει υπεύθυνους πολιτικούς για να τους εμπιστευθεί το μέλλον της χώρας, που θα είναι απαλλαγμένο από τα λάθη του παρελθόντος: είναι λοιπόν ανάγκη οι δύο ηγεσίες να αποκηρύξουν δημόσια τις καταστροφικές οικονομικές πολιτικές τους του παρελθόντος, ώστε το εκλογικό σώμα να είναι βέβαιο ότι οι εκλεκτοί του έχουν απαρνηθεί τις πρακτικές τους, που έφεραν υποτέλεια, ανυποληψία και εξαθλίωση στην Ελλάδα. Οι διακηρύξεις των πολιτικών αρχηγών ότι δεν χρωστούν τίποτε σε κανέναν, δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια οι πολίτες δάνεισαν την εμπιστοσύνη τους στα κόμματα εξουσίας, που την κατασπατάλησαν με αλαζονεία και κακοδιαχείριση: ήρθε η ώρα τα κόμματα εξουσίας να πληρώσουν την αλαζονεία με την ταπείνωση της δημόσιας συγγνώμης και την κακοδιαχείριση με την οικειοθελή περικοπή των αποζημιώσεων βουλευτών και κομμάτων σε ποσοστά πολύ μεγαλύτερα, από εκείνα του μέσου Έλληνα. Σε αντίθετη περίπτωση, η ηθική και οικονομική κρίση δίνει τη δυνατότητα στην κοινωνία των πολιτών να απαλλάξει την πολιτική σκηνή από τους αναξιόπιστους, που υπηρετούν το προσωπικό και  κομματικό συμφέρον σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Ν. Δημητρίου