Μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, πέθανε τον Ιούνιο του 1996 και η περήφανη εξωτερική πολιτική του. Λίγους μήνες πριν, ο διάδοχός του στην κυβέρνηση της χώρας και στην αρχηγία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Κώστας Σημίτης, συνυπέγραφε με τον τότε πρόεδρο των Η.Π.Α. Μπιλ Κλίντον στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου το περίφημο “non paper”, το μνημόνιο δηλαδή της άτυπης συμφωνίας μεταξύ αμερικανικής και ελληνικής κυβέρνησης, για την από μέρους μας εκ βάθρων αναθεώρηση της εξωτερικής μας πολιτικής σε ότι αφορούσε τις σχέσεις μας με την Τουρκία-και όχι μόνο...

Τούρκος πασάς στο νατοϊκό στρατηγείο της Λάρισας

 

«Πάλι με χρόνια με καιρούς / πάλι ...δικά τους θα ‘ναι»

 

Μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου, πέθανε τον Ιούνιο του 1996 και η περήφανη εξωτερική πολιτική του. Λίγους μήνες πριν, ο διάδοχός του στην κυβέρνηση της χώρας και στην αρχηγία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Κώστας Σημίτης, συνυπέγραφε με τον τότε πρόεδρο των Η.Π.Α. Μπιλ Κλίντον στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου το περίφημο “non paper”, το μνημόνιο δηλαδή της άτυπης συμφωνίας μεταξύ αμερικανικής και ελληνικής κυβέρνησης, για την από μέρους μας εκ βάθρων αναθεώρηση της εξωτερικής μας πολιτικής σε ότι αφορούσε τις σχέσεις μας με την Τουρκία-και όχι μόνο.

Παρών στην υπογραφή της συμφωνίας ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου, για τον οποίο το κείμενο ανέφερε ότι οριζόταν από τα δύο μέρη ως εγγυητής κοινής αποδοχής για την υλοποίηση των συμφωνηθέντων! Αντίγραφο αυτής της «μουλωχτής» συμφωνίας είχε περιέλθει στα χέρια του Ανδρέα Παπανδρέου και το πλήρες κείμενό της είχε τότε δημοσιευθεί στο παλιό, καλό «Ποντίκι» - το σημερινό είναι ένα καλοθρεμμένο και ακίνδυνο χάμστερ σαλονιού.

Χρόνια μετά τον θάνατο του ιδρυτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., στη διάρκεια της δεύτερης τετραετίας Σημίτη, επινοήθηκε ο γνωστός εκβιασμός μέσω Σ.Δ.Ο.Ε. για το, κατά Ευάγγελο Γιαννόπουλο, «κωλόσπιτο», ώστε να αναγκαστεί η Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου να παραδώσει στον ικέτη-διαμεσολαβητή Αντώνη Λιβάνη, το εις χείρας της επίσημο αντίγραφο του κατά τα άλλα ανεπίσημου, πλην ισχύοντος, αμερικανο-ελληνικού κωλο-paper. Κι όταν το βρωμόχαρτο άλλαξε χέρια, τα τζίνια του Σ.Δ.Ο.Ε ξαναμπήκαν στο μαγικό λυχνάρι του πρωθυπουργικού γραφείου, ξεχνώντας δια παντός τις φοβερές και τρομερές καταγγελίες περί «πόθεν έσχες» και ξεπλύματος «βρώμικου χρήματος».


Στην ατέλειωτη-κατά πως φαίνεται-αλυσσίδα δουλείας, των επικίνδυνων, ταπεινωτικών, ατελέσφορων και ανανταπόδοτων υποχωρήσεών μας έναντι των τουρκικών ορέξεων, ήρθε πρόσφατα να προστεθεί ένας ακόμα κρίκος με την μορφή του Τούρκου διοικητή στο νατοϊκό στρατηγείο της Λάρισας. Επιβεβαιώνοντας έτσι ότι το παλιόχαρτο διατηρεί την ακατάλυτη ισχύ της συμφωνίας μεταξύ Φάουστ και Μεμφιστοφελή.

Το πανάρχαιο πρόβλημα των όπου γης εθελόδουλων υποτακτικών του όποιου δυνάστη, έγκειται στην εκτέλεση του πρώτου θελήματος του αφέντη. Ο πρώτος χαλκάς στεριώνει την εξάρτηση και την υποταγή.

Όσοι χαλκάδες και να περαστούν μετά, δένουν πάνω στον πρώτο. Άμα δεχθείς να σου περάσουν το πρώτο βραχιόλι, πάει, τέλειωσες, σ’ έχουν για πάντα στο χέρι. Θα κάνεις αδιαμαρτύρητα ότι κι αν σου ζητήσουν. Αλλιώς, θα βγάλουν στη φόρα εκείνο το πρώτο χατήρι που τους έκανες και θα σε τελειώσουν, θα σε ρεζιλέψουν έτσι, που να μη θέλει να σε ξέρει, όχι μόνο ο ψηφοφόρος, αλλ’ ούτε η μάνα σου. Βέβαια, υπάρχουν και οι «ιδεολόγοι» Εφιάλτες. Στην Αμερική φερ’ ειπείν ζουν κάμποσα εκατομμύρια Ελληνοαμερικανοί αμερικανικής υπηκοότητας, που έχουν την Ελλάδα εικόνισμα στην ψυχή τους, ενώ στην Ελλάδα ζουν κάμποσες χιλιάδες Αμερικανοέλληνες, επισήμως ελληνικής υπηκοότητας, που βγάζουν σπυράκια στο άκουσμα οτιδήποτε ελληνικού. Η παρουσία των δεύτερων στον ελλαδικό πολιτικό κόσμο είναι καταδικαστικά πολυπληθής, τα τελευταία 20 χρόνια.

Κι έτσι μετά το ανεπίσημο non paper της ντροπής, περάσαμε στην άκρως επίσημη εθνική ταπείνωση των Ιμίων, και στις «γκρίζες ζώνες», στην συμφωνία της Μαδρίτης με την οποία αναγνωρίσαμε κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο, στην κατάπτυστη παράδοση Οτσαλάν στους Τούρκους, στο ρεζιλίκι με τους ρωσικούς πυραύλους S300, όπου φτάσαμε στο σημείο να εκβιάζουμε μαζί με τους Αμερικανούς την Κύπρο για να μην τους εγκαταστήσει στο έδαφός της, στους θεσμοθετημένους με ελληνικό νόμο και με την υπογραφή του Γιώργου Παπανδρέου, Τούρκους επιθεωρητές στα σχολικά μας βιβλία Ιστορίας (Φ.Ε.Κ. 142, 27 Ιουνίου 2001, νόμος 2929, άρθρο 1, παρ. ι), στην, με τυφλή επιμονή βοοειδούς, στήριξή μας στην αμερικανόπνευστη «ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας», στην ολόθερμη υποστήριξη του πρασινο-μπλέ μπλοκ εξουσίας στο σχέδιο Ανάν και στην αποδοχή του αμερικανο-νατοϊκού σχεδίου για μοίρασμα του στρατιωτικού ελέγχου στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Αρχικά επί υπουργών Εθνικής Άμυνας των κυβερνήσεων Σημίτη, Άκη Τσοχατζόπουλου και Γιάννου Παπαντωνίου και τώρα επί των νεο-δημοκρατών συνεχιστών της οσφυοκαμπτικής εξωτερικής πολιτικής του νεο-ΠΑ.ΣΟ.Κ., που ετοιμάζονται να υποδεχθούν μετά βαϊων και κλάδων στο στρατηγείο της Λάρισας, Τούρκο στρατιωτικό διοικητή των ελληνικών, πλην νατοϊκών ενόπλων δυνάμεων.

Το θέμα είναι τεράστιο και τερατώδες από κάθε άποψη και δεν είναι δυνατό να εξαντληθεί σε ένα άρθρο. Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι βάσει των αμερικανικο-νατοϊκών σχεδιασμών, το Αιγαίο χωρίζεται στα δύο με μιά νοητή γραμμή και τα μισά νησιά μας περιέρχονται στον έλεγχο της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, υπό νατοϊκό μανδύα, βεβαίως-βεβαίως. Το ανατολικό Αιγαίο παραδίδεται στην ευθύνη του νατοϊκού στρατηγείου της Σμύρνης. Εάν, μετά την έναρξη ισχύος αυτής της ρύθμισης, ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη πετάξουν πάνω από τα ελληνικά νησιά των Δωδεκανήσων, αλλά και την Λέσβο, τη Λήμνο, τη Χίο κ.λ.π., τα τουρκικά αεροσκάφη θα έχουν κάθε δικαίωμα να τα αναχαιτίζουν και ίσως να μην αρκεστούν μόνο σ’ αυτό.

Με δεδομένη λοιπόν την μακρά σειρά ανανταπόδοτων εθνικών υποχωρήσεων των κυβερνήσεων Σημίτη έναντι της Τουρκίας, με υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου, προκαλεί τουλάχιστον θυμηδία η προ εβδομάδος στην Πάτρα, αναφορά του σε «υπερήφανη εξωτερική πολιτική», κατηγορώντας στην ουσία την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας επειδή εφαρμόζει την δική του εξωτερική πολιτική. Την πολιτική του «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω».

Ακόμα και να ήθελε κάποιος υπερβολικά καλοπροαίρετος κριτής να ερμηνεύσει τους τεμενάδες του Γιώργου Παπανδρέου προς την Τουρκία, ως απόρροια απειρίας ή άλλης επιβλαβούς καταστάσεως, υπάρχει εκείνη η ανατριχιαστική δημόσια δήλωσή του κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψής του στον Καναδά το 1999 ως υπουργού Εξωτερικών:

«Καλύτερα μερικά στρέμματα γης λιγότερα, παρά να έχουμε επικίνδυνα προβλήματα με τους δύστροπους γείτονές μας».

Τα σχόλια και τα συμπεράσματα δικά σας.


Πανηγυρικοί πρωτοσέλιδοι τίτλοι

τουρκικών εφημερίδων και ιστοσελίδων

για τον νέο εθνικό μας εξευτελισμό


– «ΝΑΤΟϊκή ρύθμιση στις αερομαχίες»

– «Τούρκος στρατηγός στην Ελλάδα»

– «Τουρκικός στρατός στην Ελλάδα»

– «Πραγματοποιείται ένα πρώτο βήμα μετά

    από 190 χρόνια»

– «Τούρκος στρατηγός θα διοικεί στα ελληνικά εδάφη μετά από 190 χρόνια


(Με τις υγείες μας, καλές ευρωεκλογές και καλά κρασιά).

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 100 guests και κανένα μέλος