• επιστολές
• ΕΒΔΟΜΗ
• Δήμος ΒΒΒ

“Ο Λαός δεν μας ψήφισε για να τον κυβερνήσουμε, αλλά για να τον υπηρετήσουμε”.

Αυτά τα λόγια ειπώθηκαν από τον Δήμαρχο των 3Β αμέσως μετά την ορκωμοσία μας. Ομολογώ πως εκείνη την ώρα με διαπέρασε ένα παράξενο συναίσθημα, χαράς & λύπης ταυτοχρόνως, η λεγόμενη χαρμολύπη. Πίστεψα πως θα έχουμε μια εποικοδομητική περίοδο για τον τόπο, που θα μπορούσα κι εγώ να προσφέρω με τις όποιες γνώσεις μου. Ταυτόχρονα, ένιωσα λύπη που ήμουν αντίπαλός του προεκλογικά. Δήλωσα σε γνωστούς & φίλους και πρώτα-πρώτα στον ίδιο μου τον εαυτό, ότι για μένα αντίπαλος πλέον θα είναι μόνον τα προβλήματα του τόπου. Πολύ γρήγορα –κι από την πρώτη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου (Τ.Σ.) Βάρης– κατάλαβα πως πρέπει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου.

Διαπίστωσα ότι αρκετοί συνάδελφοι – ευτυχώς όχι όλοι – διακατέχονται από ιδιοκτησιακή αντίληψη για τον Δήμο, θεωρούν ότι το υψηλό ποσοστό που έλαβαν, τους προσδίδει και το αλάθητο του Πάπα. Θεωρούν συναίνεση την υποχρέωση του άλλου να συμφωνεί μαζί τους και η όποια κριτική, ή αντίθετη άποψη, είναι γι’ αυτούς πράξη εχθρική.

Είχα την ευλογία, ή την τύχη, στα πρώτα μου βήματα να έχω στο πλάι μου έναν παππού Σοφό. Μαζί με τα πρώτα γράμματα που μου έμαθε (ήταν τελειόφοιτος του Σχολαρχείου), μου εμφύσησε και κάποιες αξίες, που τις διαφυλάσσω σαν κόρη οφθαλμού. Μία απ’ αυτές είναι να αγωνίζομαι και να απαιτώ και όχι να υποκλίνομαι και να επαιτώ.

Επικοινωνώ μαζί σας με γραπτό λόγο, όχι για να διεκδικήσω λογοτεχνικές περγαμηνές, ούτε για να υποδυθώ τον διανοούμενο, ή τον δημοσιογράφο. Έχω την πεποίθηση ότι γράφοντας αγωνίζομαι έντιμα, ξυπνώ συνειδήσεις και θέτω στην κρίση των συμπολιτών μου τις απόψεις μου.

Η απόπειρα λογοκρισίας που επιχειρήθηκε στο Τ.Σ. Βάρης για άρθρο μου στην εφημερίδα «Εβδόμη», δεν μου προξένησε καμία εντύπωση. Το έχω ζήσει αυτό το σενάριο στο παρελθόν αρκετές φορές. Στον ίδιο χώρο, πριν 12 περίπου χρόνια, διεξήχθη έκτακτο δημοτικό συμβούλιο για να μου ασκήσει κριτική, για συνέντευξή μου, στον τοπικό Τύπο. Επίσης, πρώην σύντροφοι «σοσια-λιστές» με αφορμή ποιήματά μου επιχείρησαν δύο φορές να με λογοκρίνουν απειλώντας με με διαγραφή από τη θέση του γραμματέα. Οι ίδιοι άνθρωποι που σκόρπισαν μετά την κατεδάφιση του ΠΑΣΟΚ («άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη») επηρέασαν την κυρία Πρόεδρο του Τ.Σ. και, αντί -ως όφειλε– να στείλει επιστολή στην εφημερίδα και να τονίζει τις κατά την άποψή της ανακρίβειες του άρθρου, να με κατηγορεί μέσα στο Τ.Σ. για «κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας». Αυτή την κατηγορία μου αποδώσατε, κυρία Πρόεδρε, λέγοντας πως άλλος γράφει το άρθρο και εγώ το ιδιοποιούμαι και το υπογράφω. Σας συγχωρώ, όμως, διότι πρώτα-πρώτα έχω μέσα μου την αγάπη για τον πλησίον μου και αδυνατώ να μισήσω και τον εχθρό μου ακόμη. Σας συγχωρώ, γιατί είμαι βέβαιος πως κάποτε θα μου ζητήσετε συγγνώμη.

Αγαπητοί αναγνώστες, οφείλω να αποδώσω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και να ομολογήσω ότι η απόπειρα αναβάθμισης του Τ.Σ. σε «έκτακτο δικαστήριο» απέτυχε χάριν της δυναμικής και ουσιαστικής παρέμβασης της συναδέλφου, κυρίας Γκόγκου Αγγελικής. Θα ήταν πράξη ιδιοτέλειας, αν της έλεγα ευχαριστώ. Γι’ αυτό, προτιμώ να τη συγχαρώ δημόσια, διότι δίδαξε σε όλους τους παρευρισκόμενους ότι, εκτός από την «γιαλαντζί αριστερά» υπάρχει και η αληθινή, αυτή που ακόμα κι αν δεν συμφωνεί μαζί σου, αγωνίζεται για να μπορείς ελεύθερα να καταθέτεις την άποψή σου.

Υ. Γ. Είναι λογικό και σεβαστό να έχουμε άγνοια για πάρα πολλά θέματα. Κανείς μας, όμως, δεν δικαιολογείται να αγνοεί ποιά είναι η κατάληξη του λεμονιού απ’ τη στιγμή που θα μπει στον λεμονοστίφτη.