Τετάρτη, 17 Απριλίου 2024 |
|
|
Σχόλιο: Ο θεμελιωτής της κλασσικής Μηχανικής Φυσικής και πατέρας του Νόμου της Παγκόσμιας έλξης Ισαάκ Νεύτων (1643-1727) αναγνώρισε και αποδέχτηκε την αξία των Ελλήνων Αρχαίων Επιστημόνων (ως Γιγάντων) και τους τίμησε δεόντως. Εμείς οι απόγονοί τους, σήμερα, δεν μπορούμε να δούμε ούτε πέρα από τη μύτη μας, αφού, αντί να έχουμε τους Γίγαντες αυτούς του Πνεύματος για στήριγμά μας, τους ποδοπατούμε χλευάζοντάς τους. Θα μπορούσαμε όμως μιμούμενοι αυτούς ή διδασκόμενοι απ’ αυτούς να σηκώσουμε ψηλότερα το νανικό μας ανάστημα και να γιγαντωθούμε και εμείς. Εξάλλου διαγράφοντας το παρελθόν μας, χάνουμε την ουσία του παρόντος, αφού ένας άνθρωπος ΑΡ-ΡΙΖΟΣ και ΑΡ-ΡΙΖΩΤΟΣ (= ο μη έχων ρίζας, ο στερούμενος ριζών) δεν είναι τίποτε άλλο παρά έρμαιο των εκάστοτε εξωτερικών πιέσεων και καταστάσεων. «Η Λογική δεν μπόρεσε να κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά από τη Λογική που ξέρουμε από την εποχή του Αριστοτέλη». Αυτή η διατύπωση ανήκει στο μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο και επιστήμονα του Διαφωτισμού Ιμμάνουελ Καντ (1724-1804) που πρώτος συνέδεσε τον Ορθολογισμό και τον Εμπειρισμό τον 18ο αιώνα. «Κανένας πριν απ’ αυτόν - τον Αριστοτέλη- δεν είχε συνεισφέρει τόσο πολύ στη γνώση και κανένας μετά απ’ αυτόν δεν μπορεί να φιλοδοξεί να συναγωνιστεί τα επιτεύγματά του». (Jonathan Barnes, “Αριστοτέλης, όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε”, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006). Σχόλιο: Αν κάποτε διαβάσετε Αριστοτέλη, η γνώμη μου είναι πως πρέπει να τον γνωρίσετε, πριν να φύγετε από τον κόσμο τούτο, θα δυσκολευτείτε να συνειδητοποιήσετε πως τα κείμενά του γράφτηκαν πριν από 25 αιώνες! Η πλειονότητα των σύγχρονων Φιλοσοφικών, Λογικών και Επιστημονικών όρων έλκει την καταγωγή τους από τον Αριστοτέλη: ΥΛΗ - ΜΟΡΦΗ - ΔΥΝΑΜΙΣ - ΕΝΕΡΓΕΙΑ - ΟΥΣΙΑ - ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ - ΘΕΩΡΙΑ - ΠΡΑΞΙΣ - ΕΠΑΓΩΓΗ - ΟΡΙΣΜΟΣ - ΕΝΝΟΙΑ - ΚΡΙΣΙΣ - ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ - ΓΕΝΟΣ - ΕΙΔΟΣ - ΦΥΣΙΚΗ - ΠΟΙΗΤΙΚΗ - ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ... Δε νομίζω ότι υπάρχει στην ιστορία των ιδεών άλλη περίπτωση όπου ένα σύστημα σκέψης υιοθετήθηκε από τόσους πολλούς και τόσο διαφορετικούς λαούς και πολιτισμούς ή που άντεξε τόσο πολύ στο διάβα των αιώνων. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράδοξο ότι σ’ όποια χώρα του κόσμου υπάρχει γραπτή παράδοση θα βρει κανείς διακριτά ίχνη της επίδρασης του Αριστοτέλη.
«(Πάντα γάρ) Ἐνδέχεται καί ἄλλως ἔχειν». Μία ρήση του Αριστοτέλους που υπάρχει στα έργα του: “Ηθικά Νικομάχεια”, 1140α, 39-40, στα “Μεταφυσικά” 1072b, 5 και στην “Ρητορική” του 1357α 24, είναι η πιο μεγαλειώδης πρόταση όλων των εποχών, σε (4) μόνο λέξεις αποτυπώνεται η ουσία και η πεμπτουσία της Ελληνικής Διανόησης και Κοσμοθέασης. «Τα πράγματα μπορεί να έχουν και αλλιώς, τα πάντα υπόκεινται εν προκειμένω σε μεταβολή». «ἔστι γάρ ἀπαιδευσία τό μή γιγνώσκειν τίνων δεῖ ζητεῖν ἀπόδειξιν καί τίνων οὐ δεῖ». (Αριστοτέλης, 384-322, “Μετά τα Φυσικά”, Γ, 4, 7-8, 1006α, 7). (= γιατί είναι έλλειψη φιλοσοφικής μόρφωσης το να αγνοεί κανείς ποιων πρέπει να επιζητήσει την απόδειξη και ποιων όχι). Ο Αριστοτέλης είναι ο πατέρας της Ζωολογικής ταξινόμησης και ο πρώτος θαλάσσιος βιολόγος. Ο Κάρολος Δαρβίνος διάβασε το έργο του “Περί ζώων μορίων” και έγραψε στον William Ogle που είχε επιμεληθεί την αγγλική μετάφραση «ο Linnaeus και o Cuvier υπήρξαν οι δύο θεοί μου... όμως μπροστά στο γερο-Αριστοτέλη δεν είναι παρά απλά μαθητούδια». Και να σκεφτεί ο καθένας πως οι Έλληνες δεν είχαν επιστημονικό παρελθόν, που να δια-μορφώσει την σκέψη τους. Η επιστήμη άρχισε μ’ αυτούς. Σημειωτέον ότι ο Αριστοτέλης πέθανε σε ηλικία 63 ετών και δεν υπήρξε ούτε ένιωσε ποτέ γέρος, γιατί ποτέ στη ζωή του δεν υπήρξε “αρτηριοσκληρωτικός” ήτοι να γκρινιάζει εναντίον των νεολαίων και των νέων ιδεών. Όπως είχαμε προβλέψει και το 2017 θα είναι αφιερωμένο στον Αριστοτέλη. Για μια ακόμη φορά επαληθευθήκαμε, αφού από το Σάββατο 14/1/2017 μέχρι και την Τρίτη 17/1/2017 οργανώνεται Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με θέμα: «Ο Αριστοτέλης διαχρονικός και επιστημονικώς επίκαιρος» από την Ακαδημία Αθηνών με τη συμπλήρωση 2400 (σ.σ. 2401) ετών από τη γέννηση του Μεγάλου Διανοητή και Διαφωτιστή Αριστοτέλη. Το πρόγραμμα του Συνεδρίου υπάρχει αναρτημένο στη δ/νση: www.academyofathens.gr. Η ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΘΕΩΡΙΑ του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗκαι η ΠΛΑΝΗ ΤΩΝ ΔΟΥΛΟΛΑΓΝΩΝ Στο 1ο βιβλίο των “Πολιτικών” του Αριστοτέλη από κεφάλαιο 3-8 (1253b-1255b) περιγράφεται ο θεσμός της δουλείας, που ασφαλώς υπήρχε στην αρχαιότητα, αφού είναι τόσο παλιός όσο και η κοινωνική συμβίωση. Ο Αριστοτέλης όμως δεν ήταν υπέρμαχός της αλλά πολέμιός της, όπως υποστηρίζουν όσοι προσφέρουν κακές υπηρεσίες στο ελληνικό έθνος, θέλοντας να αμαυρώσουν τον ελληνικό πολιτισμό και την αθηναϊκή δημοκρατία ως δουλοκτητική και τους δούλους να μην έχουν καθόλου δικαιώματα, αγνοώντας πως η μόρφωση των παιδιών τους είχε εναποτεθεί στα χέρια των παιδαγωγών που ήταν δούλοι μορφωμένοι. Σας παραθέτουμε τα σχετικά αποσπάσματα, για να εξαγάγετε τα δικά σας συμπεράσματα: «τοῖς δέ παρά φύσιν τό δεσπόζειν νόμῳ γάρ τόν μέν δοῦλον εἶναι τόν δ᾽ἐλεύθερον, φύσει δ᾽οὐθέν διαφέρειν, διόπερ οὐδέ δίκαιον, βίαιον γάρ». (Αριστοτέλης, 384-322, “Πολιτικά”, βιβλίο 1ο, 1253b, 20-22). (= Η εξουσία του κυρίου/δεσπότου - επί των δούλων - είναι παρά φύση/αφύσικη, διότι ο νόμος κάνει τον ένα ελεύθερο και τον άλλον δούλο, ενώ η φύση τούς έπλασε χωρίς καμμία διαφορά, γι’ αυτό η δουλεία δεν στηρίζεται στο δίκαιο, επειδή είναι αποτέλεσμα βίας). Στο ίδιο μήκος κύματος (= των ιδίων αντιλήψεων) εκπέμπει και ο Αλκιδάμας Διοκλέους ο Ελαΐτης, σοφιστής και ρήτορας του 5ου και 4ου αιώνα από την Ελαία της Μικράς Ασίας, υπήρξε μαθητής του Γοργία, αντίπαλος των Ισοκράτη και δίδαξε στην Αθήνα. Στον συμβουλευτικό του “Μεσσηνιακό λόγο” (338 π.Χ.) με προτροπή του προς τους Σπαρτιάτες να αφήσουν ελεύθερη την Μεσσήνη, οι κάτοικοι της οποίας υπήρξαν είλωτες για μεγάλο χρονικό διάστημα, διατυπώνει την παρακάτω θέση, στην αποφθεγματική αυτή φράση του: «Ἐλευθέρως ἀφῆκε πάντας ὁ θεός· οὐδένα δοῦλον ἡ φύσις πεποίηκεν».(= Ο θεός άφησε όλους τους ανθρώπους ελεύθερους, η φύση δεν επιβάλλει δεσμά/σκλαβιά σε κανέναν). Διακηρύσσει την ελευθερία του ατόμου ως φυσικό ατομικό δικαίωμα και ιδιότητα. «Καί ὁ δοῦλος κτῆμά τι ἔμψυχον. Καί ὥσπερ ὄργανον πρό ὀργάνων πᾶς ὑπηρέτης· εἰ γάρ ἠδύνατο ἕκαστον τῶν ὀργάνων κελευσθέν ἤ προαισθανόμενον ἀποτελεῖν τό αὑτοῦ ἔργον, ὥσπερ τά Δαιδάλου φασίν ἤ τούς τοῦ Ἡφαίστου τρίποδας, οὕς φησιν ο ποιητής αὐτομάτους θεῖον δύεσθαι ἀγῶνα, οὕτως αἱ κερκίδες ἐκέρκιζον αὐταί καί τά πλῆκτρα ἐκιθάριζεν, οὐδέν ἄν ἔδει οὔτε τοῖς ἀρχιτέκτοσιν ὑπηρετῶν οὔτε τοῖς δεσπόταις δούλων». (Αριστοτέλης, 384-322, “Πολιτικά”, βιβλίο 1ο, 1253b, 33-40). (= και ο δούλος είναι έμψυχο απόκτημα. Και κάθε υπηρέτης είναι όργανο που υπηρετεί με όργανα· διότι αν κάθε ένα από τα όργανα (μηχανές) ή κατόπιν εντολής ή εξ ιδίας αντιλήψεως (αυτομάτως) μπορούσε να εκτελεί το έργον του, όπως συνέβαινε, κατά τα μυθολογούμενα, με τα αγάλματα του Δαιδάλου ή με τους τρίποδες του Ηφαίστου, οι οποίοι όπως ιστορεί ο Όμηρος (Ιλιάς, Σ, 373) εισέρχονταν δι’ αυτομάτου κινήσεως στο εργαστήριο του θεού, έτσι και οι κερκίδες του αργαλιού θα ύφαιναν μόνες τους και τα πλήκτρα θα έκρουαν μόνα τους τις χορδές της λύρας, οπότε ούτε οι προϊστάμενοι κάθε επαγγελματικού κλάδου θα είχαν ανάγκη υπηρετών ούτε οι κύριοι ανάγκη δούλων. Στο εδάφιο αυτό ο Αριστοτέλης υποστηρίζει πως δεν υπάρχουν στην εποχή του μηχανές, διότι αν είχαμε τέλειες μηχανές δεν θα χρειαζόμαστε τους δούλους. Αυτό και μόνο αρκεί σε κάποιο σημερινό νοήμονα άνθρωπο - σπάνιο στην εποχή μας - κάνοντας σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα να αντιληφθεί πως οι μηχανές που έχουμε στο σπίτι, στο δρόμο και στο πεζοδρόμιο αντικαθιστούν τους δούλους και τα υποζύγια (= ζώα μεταφοράς). Πέτρος ΙωαννίδηςΚαθηγητής φιλόλογος του 2ου ΓΕΛ Βούλας |
Προσεχή ΓεγονόταΠροτεινόμενο VideoΔιαφήμισηΕπισκέπτες σε σύνδεσηΑυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 188 guests και κανένα μέλος
|
ΝέαΗμερολόγιοVideos |
Άρθρα & ΣτήλεςΤέχνες & Αθλητισμός |
Δήμοι |
Προκηρύξεις & ΙσολογισμοίΆλλα |