Η Ρωσική λογοτεχνία και η συμβολή του Ιωάννη Καποδίστρια στη διάσωση του Αλεξάνδρου Πούσκιν

Η καίρια και σωστική επέμβαση του Ι. Καποδίστρια στη διατήρηση και διαφύλαξη της Ρωσικής Λογοτεχνίας με τη διάσωση του δημιουργού της Αλεξάντερ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν θεμελιωτή και εθνικού ποιητή της Ρωσίας, ποιητή της ελευθερίας και εμψυχωτή ποιητών και λαών.

«Η Ελληνική γλώσσα προμήθευσε στη Ρωσική τα πρώτα βάθρα της» Ανδρέας Δενιόζος, 1989

«Ελληνικό Λεξιλόγιο στη Ρωσική γλώσσα, όπου τα ελληνικά γλωσσικά δάνεια στη Ρωσική ανάγονται στις οκτώ χιλιάδες περίπου».

«Για μας τους Ρώσους ο Πούσκιν είναι η αρχή κάθε αρχής» (Μαξίμ Γκόργκι 1868-1936, θεμελιωτής του σοσιαλιστικού ρεαλισμού).

«Ο Πούσκιν ήταν για όλους τους ποιητές μια ποιητική φλόγα, που έπεσε απ’ τα ουράνια και απ’ την οποία σαν κεράκια άναψαν άλλοι αυτοφυείς ποιητές. Γύρω του διαμορφώθηκε ένας ολόκληρος αστερισμός», (Νικολάι Γκόγκολ 1809-1852, δημιουργός του ρωσικού ρεαλισμού)

«Τον κατείχε ένα πνεύμα βυρωνισμού» (=φιλελληνισμού)» (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι 1821-1881).

Εξεγέρσου, ω Ελλάδα, εξεγέρσου!

Στον Όλυμπο, στην Πίνδο, στις Θερμοπύλες

κάτω από την σκιά των πανάρχαιων κορυφών τους

γεννήθηκε η νεαρή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

στους τάφους του Θησέα και του Περικλή,

πάνω απ’ τα ιερά μάρμαρα των Αθηνών.

Ω! Χώρα των ηρώων και θεών

έσπασες τα δεσμά της δουλείας,

τραγουδώντας τους φλογερούς στίχους

του Τυρταίου, του Μπάιρον και του Ρήγα.

(απόσπασμα από ποίημα του Πούσκιν που έγραψε μετά τη Συνθήκη της Αδριανουπόλεως, όπου η Ελλάς αποκτούσε τη μερική της ανεξαρτησία το 1829).

Η αλήθεια για την ιστορία της ρωσικής λογοτεχνίας που έχει μια ζωή μικρότερη των 200 ετών, όταν η αντίστοιχη ελληνική έχει ζωή συνεχή και αδιάκοπη επί πάρα πολλά χρόνια και ας πούμε 3.700 μόνο για να μην εκνευρίζουμε το κατεστημένο...

Δεν θα πω λέξη για την ελληνική λογοτεχνία ούτε για τον Όμηρο, που σαφώς πριν από αυτόν υπήρχε λογοτεχνία και ΔΕΝ την ανακάλυψε αυτός. Απλά, αντιγράφω την αρχή του βιβλίου του Διογένη του Λαέρτιου που γράφει: Ότι για την απαρχή της φιλοσοφίας χρειάστηκαν 48.863 χρόνια πριν τον Μέγα Αλέξανδρο. Και το ερώτημα είναι: αν χρειάστηκαν 488 αιώνες για τη φιλοσοφία, γιατί η λογοτεχνία χρειάστηκε μόνο 14 αιώνες πριν τον Μ. Αλέξανδρο, αφού τα Ομηρικά τοποθετούνται το 1700 π.Χ. συμβατικά (κατόπιν συμφωνίας).

Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας: Ουσιαστικά η Ρωσική Λογοτεχνία αρχίζει με τον Αλέξανδρο Πούσκιν που έγραψε στη Ρωσική γλώσσα και όχι σε άλλη ευρωπαϊκή. Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στον χάρτη που σας επισυνάπτω το Μοσχοβίτικο κράτος, ξεκίνησε μεταξύ 9ου και 10ου αιώνος μ.Χ. και με συνεχείς πολέμους μέχρι και σήμερα (πρβλ. Αφγανιστάν) επεξέτεινε την κυριαρχία του συνεχώς υποτάσσοντας αλλόγλωσσους λαούς. Στην εποχή της Μ. Αικατερίνης βγήκε στους ωκεανούς και κέρδισε την πολυπόθητη έξοδό του στη Μεσόγειο (Ορλωφικά και Ναύαρχος Ουσάκωφ). Ο χάρτης είναι από έκδοση της Καθημερινής το 1999 (Ιστορικός Άτλας) και τα Ορλωφικά και Ουσακωφικά από δύο αντίστοιχα βιβλία του ιστορικού του μεσοπολέμου Γιεβγένι Ταρλέ. Το τί βαρβαρότητες γίνονταν σ’ αυτούς τους επεκτατικούς πολέμους μάς τα περιγράφει ο διαβόητος Λεοπόλδος Φον Ζάχερ Μαζόχ στο έργο του “Σκληροί Έρωτες”. Απόηχος του μίσους Τατάρων, Κοζάκων, Τσετσένων και Κιρκασίων κατά Ρώσων υπάρχει στο βιβλίο του Λέων Τολστόι: «Οι Κοζάκοι». Το κράτος «στήθηκε» σε ευρωπαϊκά καλούπια επί Μ. Πέτρου, πλην όμως μέχρι και την Μ. Αικατερίνη οι βαρβαρότητες ήταν καθημερινή πρακτική. Όλες οι κατακτήσεις εδαφών και η πολλά υποσχόμενη έξοδος στην Μαύρη θάλασσα, έγιναν στην βασιλεία της μέχρι το 1796. Τότε κατασκευάστηκαν ναυπηγεία στη βόρεια ακτή της Μ. Θάλασσας και άρχισε σταδιακά η αποξήλωση του Οθωμανικού κράτους που είχε την Μ. θάλασσα κλειστή λίμνη, δική του. Ο στόλος του Ουσάκωφ εκεί ναυπηγήθηκε και βγήκε στη Μεσόγειο με την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή. Μετά τον χάρτη αυτό που φτάνει μέχρι το 1815 έγινε και η ολοκλήρωση του ονείρου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας να κατέχει όλη τη βόρεια ακτή της Μαύρης θάλασσας. Ο Αλέξανδρος Πούσκιν γεννήθηκε στο γύρισμα μεταξύ 18ου - 19ου αιώνα από προπάππο Αφρικανό και προγιαγιά Ελληνίδα και βρήκε μια χώρα όπου οι επιστήμες ήταν στη Γερμανική γλώσσα και η λογοτεχνία και διπλωματία ...στη Γαλλική και λιγότερο στη Γερμανική.

Πέτρος Ιωαννίδης
φιλόλογος καθηγητής 2ου ΓΕΛ Βούλας
Συνεχίζεται

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 296 guests και κανένα μέλος