• χρέος
• οικονομία

Ο πανικός στο χρηματιστήριο της Αθήνας, προσωρινά σταμάτησε σήμερα. Ο Γ.Δ. από 490 μονάδες τον Ιούνιο του 2012 έφθασε τις 1370 το Μάρτιο του 2014 ( άνοδος 280% ) και απώλεσε έως και σήμερα το 40% αυτής της συνολικής ανόδου. Η ταχύτητα αυτών των απωλειών αμέσως μετά την ανακοίνωση για επίσπευση της εκλογής Προέδρου υπήρξε εντυπωσιακή -για αρκετούς τρομακτική. Οφείλεται βεβαίως στη ρηχότητα κεφαλαίων της χρηματιστηριακής αγοράς μας που επιτρέπει εύκολα σε λίγους θεσμικούς κεφαλαιούχους να ενεργούν δραστικά. Είναι βέβαιο πως η πτώση αυτή -όσον εξαρτάται από την προεκλογική και μετεκλογική αβεβαιότητα- θα συνεχιστεί, πιθανότατα με ακόμη μεγαλύτερη βιαιότητα. Διότι αφενός θα συνεπιδράσουν και άλλοι οικονομικοί παράγοντες, όπως η διακοπή πιστώσεων, η φυγή καταθέσεων, πρόσθετες εταιρικές πτωχεύσεις, η αναστολή επενδύσεων και αφετέρου πέραν της εξωφρενικής ανεπάρκειας και ανωριμότητας των ημεδαπών κομμάτων θα παρέμβουν και πολιτικές τρίτων χωρών αλλά και πολυεθνικών εταιρειών, προκειμένου να επωφεληθούν, εισβάλλοντας στην ελληνική επικράτεια και αγορά.

Αξιοπρόσεκτη είναι η αναιτιολόγητη και φαινομενικά ακατανόητη σπουδή της ελληνικής κυβέρνησης καθώς είτε τώρα είτε τον Μάρτιο είχε τις ίδιες πιθανότητες να μη συγκεντρώσει τις πολυθρύλητες 180 ψήφους. Αντίθετα κινδύνευε το ΣΥΡΙΖΑ με αποσυσπείρωση, καθώς η εκλογική επιρροή του είναι καθηλωμένη. Γιατί λοιπόν ο κ. Σόιμπλε συναίνεσε με την προεκλογική αναταραχή και τις επιπτώσεις της στην Ευρωζώνη;

Ορατό είναι πως συνεχίζοντας η πτώση της τιμής του πετρελαίου, η γερμανική οικονομία κερδίζει ως εισαγωγική χώρα. Αλλά και η όποια εξασθένιση του ευρώ, ευνοεί τις εξαγωγές της. Ενώ αναπληροί την αγοραστική εξασθένισή του από την κάμψη τιμής του πετρελαίου. Είναι τριπλά κερδισμένη. Έτσι, η αναταραχή στην Ελλάδα και στην Ευρωζώνη εξαιτίας της, με πρώτιστη συνέπεια τις ζημιές στην ίδια την Ελλάδα, δημιουργεί την ευκαιρία επιπλέον ενίσχυσης της γερμανικής και τροϊκανής-τοκογλυφικής κατοχής και τυραννίας.

Το ΣΥΡΙΖΑ με την πολυπολική προσωπικότητά του από τις ιδεοληψίες και τους αρχομανείς καιροσκόπους που το κατατρύχουν δεν αποτελεί -καταφανώς και εμφανέστατα- απειλή ή δέος για τους τροϊκανούς, καθότι η δική του πιθανή συγκυβέρνηση δεν έχει οιαδήποτε συνοχή και συνεκτική ύλη. Αντίθετα η σύντομη κυβερνητική θητεία του προδικάζει και την επάνοδό του στο αμελητέο 4%.

Υπό αυτό το πρίσμα, η συγκυβέρνηση -ακριβέστερα ο Α. Σαμαράς- χάνοντας … κερδίζει.

Η Ελλάδα όμως, η κοινωνία της και η οικονομία της από την οποία εναγώνια στραγγίζει σταγόνες επιβίωσης, ρίχνεται σε μια παραζάλη χωρίς όφελος, μόνο με ζημιές και χασούρες. Η ΑΟΖ παραμένει ακήρυκτη, η πρωτογενής παραγωγή ανύπαρκτη, η εξωτερική πολιτική εξαρτημένη, η κοινωνική συνοχή εξαϋλωμένη, η λαθρομετανάστευση ακατάσχετη, η φορολογία Στουρνάρεια αιμοδιψής και μύρια όσα λοιπά  εξαθλιωτικά μας κυριαρχούν και δυναστεύουν. Επειδή το πολιτικό δυναμικό της «μεταπολίτευσης» δεν εννοεί να εντάσσεται στην κοινωνία και στην πατρίδα αλλά να παραμένει διχαστικά κομματικοποιημένο, δουλικό ή θρασύδειλο και πάντως σιχαμερά ιδιοτελές.

Ακόμη και αν υποθέσουμε πως δεν υπήρξε δόλος, συντονισμός και υστεροβουλία, εντός-εκτός Ελλάδας,  το αποτέλεσμα της εκλογικής σπάταλης κοκορομαχίας και της μετεκλογικής ζοφερής ακυβερνησίας, μπορεί εύκολα να χαρακτηρισθεί κακούργημα -εφόσον πλήττονται οι πάντες και ωφελούνται μόνον οι κομματάνθρωποι-  και ίσως έγκλημα, όταν οι καταστροφές είναι ζωής και μη αναστρέψιμες. Ποιοι ενοχοποιούνται και τιμωρούνται, μικρή σημασία έχει αν τότε -σε λίγους μήνες-ο ελληνισμός -η Ελλάδα και η Κύπρος!- δεν είναι όπως τον ξέρουμε σήμερα.

Στο μεταξύ έχει ενδιαφέρον να γνωστοποιούνται οι ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ των πρόσφατων και όλων των επόμενων προεκλογικών ημερών, στο ΧΑΑ.