“απαιτείται η άμεση κατεδάφιση όλων των κτισμάτων που ευρίσκονται στην περιοχή της λίμνης αυθαιρέτων ή μη”

Για την σημερινή κατάσταση στη Λίμνη Βουλιαγμένης έχουμε γράψει πολλές φορές.

Οι διαχειριστές της Λίμνης την αναγάγουν βήμα - βήμα σε μία πολυτελή γκλαμουριάτικη διασκέδαση. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια η Λίμνη άλλαξε παντελώς χαρακτήρα.

 Σήμερα επιτρέπεται να μπαίνει ο καθένας στο χώρο των τραπεζοκαθισμάτων προς εξυπηρέτηση των λουομένων, να παραγγέλνει τους μεζέδες του ή τον καφέ του και να απολαμβάνει τη θέα και τους ...λουόμενους, κάτι που απαγορευόταν αν δεν πλήρωνε εισιτήριο.

Η εμπορευματοποίηση είναι ο στόχος των διαχειριστών, με μοναδικό σκοπό το κέρδος. Οι μουσικές βραδιές το περασμένο καλοκαίρι ήταν συχνότατες, βλάπτοντας το οικοσύστημα της Λίμνης που διαθέτει μοναδικά στο είδος τους πουλιά και όχι μόνο.

Οι λίγοι λουόμενοι, προς θεραπευτικούς σκοπούς, τους είναι μεγάλη ενόχληση...

 

Κι ενώ έχει χαρακτηριστεί κατ’ επανάληψιν μοναδικού φυσικού κάλλους και απαιτείται η άμεση κατεδάφιση όλων των κτισμάτων που βρίσκονται στην περιοχή της, την 1.10.15 έσπευσαν και νομιμοποίησαν όλα τα αυθαίρετα αφού έλαβε αυθημερόν το πράσινο φως από τη Δ/νση Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης,

 

Σήμερα επανερχόμαστε για τη Λίμνη, με το παρακάτω κείμενο του αγωνιστή για τη διατήρηση της Λίμνης, Βουλιαγμενιώτη ιστορικού - αρχαιολόγου Χρήστου Διονυσόπουλου, που με τις διαρκείς παρεμβάσεις του και μέσω της “Κίνησης Πολιτών Βουλιαγμένης” παίζει “κρυφτό” με το κράτος που συνεχώς αποφασίζει και ξεαποφασίζει...

limni vouliagmenis krevatiΗ υπόθεση αφορά την επιχείρηση που μέχρι και το 1980 λειτουργούσε στην όχθη της Λίμνης, αποκλειστικά ως αναψυκτήριο, σε ένα μικρό παράπηγμα πρόχειρης κατασκευής (από ξύλο, ελενίτ κλπ.), 16 τ.μ. περίπου, και στη συνέχεια μετέβαλε διαστάσεις και χρήση αυθαίρετα. Παρόλο που, κατόπιν εντολής του τότε Υπουργού Πολιτισμού (Α.Π. 239/4.2.80), απορρίφθηκαν οι σχετικές αιτήσεις του ΟΔΕΠ (Α.Π. 9086/17.11.79 και 251/11.1.80) για ανέγερση κτισμάτων, καθώς και για οποιαδήποτε επέμβαση στο κτίσμα που υπήρχε τότε (επισκευές, συντήρηση, προσθήκη κλπ.), με το επιχείρημα ότι «πρόκειται για εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή, μοναδικού φυσικού κάλλους, για ένα σπάνιο γεωλογικό φαινόμενο, το οποίο πρέπει να μείνει αλώβητο από σύγχρονες παρεμβάσεις», εντούτοις η περιοχή της Λίμνης γέμισε από αυθαίρετα, ενώ το μικρό παράπηγμα των 16 τ.μ. απέκτησε διαστάσεις 229 τ.μ. και από αναψυκτήριο μεταβλήθηκε σε εστιατόριο.

― Το 1989, το Γραφείο Πολεοδομίας Αργυρούπολης, μετά από καταγγελία του Δήμου Βουλιαγμένης, έκρινε αυθαίρετα και κατεδαφιστέα τα ως άνω παράνομα κτίσματα, συνολικά 10 (Εστιατόριο- αποδυτήρια, WC, φυλάκιο, αποθήκες, πέργολες κλπ.) πλην του Υδροθεραπευτηρίου και απέρριψε τη σχετική ένσταση της Εκκλησίας της Ελλάδος για νομιμοποίηση ορισμένων κτισμάτων (Α.Π. 781395/4979/10.10.89).

― Το 1990, την ίδια απόφαση έλαβε και το συσταθέν την 12.6.90 Γραφείο Πολεοδομίας του Δήμου Βουλιαγμένης, απορρίπτοντας νέα ένσταση της Εκκλησίας της Ελλάδος για νομιμοποίηση κτισμάτων (Α.Π. 3242/9.7.90) και τονίζοντας ότι «οι αποφάσεις του Γραφείου Πολεοδομίας Αργυρούπολης σχετικά με τις αυθαίρετες κατασκευές και την επιβολή προστίμων θεωρούνται άμεσα εκτελεστές» (Α.Π. 5697/322/ 16.11.1990).

― Στις 29.5.91, το Γραφείο Πολεοδομίας του Δήμου Βουλιαγμένης εξέδωσε Έκθεση Αυτοψίας των Αυθαιρέτων και κατεδαφιστέων κτισμάτων της Λίμνης (Α.Π. 32/29.5.91).

― Στις 11.9.91, ο Δήμαρχος Βουλιαγμένης ζήτησε με έγγραφό του από το Αστυνομικό Τμήμα Βουλιαγμένης να ανακαλέσει την άδεια λειτουργίας «του Bar-Εστιατορίου της Λίμνης», με την παρατήρηση ότι «όλα τα κτίσματα τα ευρισκόμενα εντός του χώρου της Λίμνης είναι αυθαίρετα» (Α.Π. 5433/11.9.91).

Την 1.11.91, το Γραφείο Πολεοδομίας του Δήμου Βουλιαγμένης απορρίπτει την από 7/6/91 νέα ένσταση της Εκκλησίας της Ελλάδος και επιβάλλει πρόστιμο αυθαιρέτων στην ιδιοκτήτρια-εκμισθώτρια του χώρου Εκκλησία της Ελλάδος και στον τότε μισθωτή Ηλ. Αγιάννη, ύψους 41.040.086 δρχ. για ανέγερση αυθαιρέτων και 2.095.856 δρχ. για κάθε χρόνο διατήρησης αυθαιρέτων (Α.Π. 6494/910/1.11.91).

Στις 6.2.92, το Γραφείο Πολεοδομίας του Δήμου Βουλιαγμένης καθορίζει ως ημερομηνία κατεδάφισης των αυθαιρέτων κτισμάτων την 20.5.92 (Α.Π. 667/71/6.2.92). Όμως τον Απρίλιο του 1992, δηλαδή ένα μήνα πριν εκτελεσθεί η κατεδάφιση των αυθαιρέτων, η επιχείρηση εκμετάλλευσης των Λουτρών της Λίμνης περιέρχεται σε ένα νέο μισθωτή, τον Μίλτο Οικονόμου και στην Εταιρία του. Από τότε όλα αντιμετωπίζονται με τρόπο σκανδαλωδώς αντίθετο του προσδοκωμένου. Στις 19.6.92, ο Οικονόμου εξασφαλίζει αυθημερόν, μετά από αίτησή του, βεβαίωση του Δημάρχου ότι «το κτίριο που στεγάζεται το εστιατόριο στη Λίμνη προϋπήρχε του 1950» και με βάση την ψευδούς περιεχομένου αυτή βεβαίωση (Α.Π. 3457/19.6.92) του χορηγείται από το Α.Τ. Βουλιαγμένης η υπ αρ. 1020/4638/ 30.7.1992 άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος (εστιατορίου-ζαχαροπλαστείου). Η σκανδαλώδης εύνοια του Δημάρχου προς τον Οικονόμου εκδηλώθηκε απερίφραστα με εγκώμια προς αυτόν ακόμη και στα ΜΜΕ, όταν εμείς κατηγορήσαμε και μηνύσαμε τον επιχειρηματία για τους εκβραχισμούς που έκανε στη Λίμνη, τον Οκτώβριο του 1993 και για τις βλάβες που προξένησε στις αρχαιότητες του ναού του Απόλλωνα Ζωστήρα, εγκλήματα για τα οποία του επιβλήθηκε τελικά ποινή φυλάκισης.

dionisopoulos1Ότι υπήρχε σκοτεινό σχέδιο για στυγνή εμπορευματοποίηση της Λίμνης φάνηκε και από το περιεχόμενο της τροποποίησης του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Βουλιαγμένης (ΦΕΚ 857/Δ΄/22.11.91) το οποίο προέβλεπε «ένταξη της Λίμνης και της περιοχής βόρεια αυτής (δηλ. Ο.Τ. 79) στο σχέδιο πόλεως με χρήση τουρισμού-αναψυχής», δηλ. με δυνατότητα να δομηθούν εκεί ξενοδοχεία, κατοικίες, κέντρα διασκέδασης, εστιατόρια κλπ.

Και παρόλο που ο τότε Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ ακύρωσε την παραπάνω οικολογικά καταστροφική τροποποίηση και έθεσε εκτός σχεδίου πόλεως τη Λίμνη και τη Φασκομηλιά με νέα απόφαση του Υπουργείου του, όπως ακριβώς είχαμε ζητήσει, παρόλο που η γνωμοδότηση της 1ης Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων, που είχαμε εξασφαλίσει, ρητά ανέφερε ότι «διαπιστώθηκε ότι για την ουσιαστική προστασία της Λίμνης (σημειωτέον ότι είναι σπηλαιοβάραθρο, σπηλαιολίμνη και κατά συνέπεια μνημείο της φύσης) απαιτείται η άμεση κατεδάφιση όλων των κτισμάτων που ευρίσκονται στην περιοχή της λίμνης αυθαιρέτων ή μη, πλην του υδροθεραπευτηρίου» (Α.Π. 728/24.5.1994), παρόλο που το Π.Ε. 369/1995 του Ε΄ τμ. του ΣτΕ, απορρίπτοντας το Σχέδιο Π.Δ/τος με την εισήγηση του Δημάρχου Κασιδόκωστα για ένταξη της Λίμνης σε Ζώνη Οικιστικού Ελέγχου, υιοθέτησε την πρότασή μας και ζήτησε να ενταχθεί η Λίμνη και ο ευρύτερος περιβάλλων αυτήν χώρος (Φασκομηλιά) σε Ζώνη Απόλυτης Προστασίας ως Μνημείο της Φύσης, παρόλο που το Π.Δ/γμα της 15.1.2003 (ΦΕΚ 51/Δ΄/2003), που συντάχθηκε σύμφωνα με τις υποδείξεις της παραπάνω γνωμοδοτικής απόφασης του Ε΄ τμ. του ΣτΕ, έθεσε αυστηρούς όρους προστασίας και επέβαλε την απομάκρυνση των υφισταμένων δραστηριοτήτων και κτισμάτων (που η χρήση τους αντίκειται στις διατάξεις του Ν. 1650/1986) εντός δύο ετών από τη δημοσίευσή του, δηλαδή έως την 4.2.2005, εντούτοις η αυθαιρεσία, η παρανομία και η ασύστολη ασυδοσία στη Λίμνη δεν έπαψε ποτέ να κυριαρχεί με τη στήριξη, τη συνέργεια ή την εθελοτυφλία των επίορκων τοπικών αρχόντων και υπαλλήλων της τοπικής πολεοδομίας.

Έτσι λοιπόν, ενώ η παραπάνω άδεια λειτουργίας εστιατορίου-ζαχαροπλαστείου αναστέλλεται με την υπ’ αρ. 776/1993 απόφαση αναστολών του ΣτΕ, στις 7.3.94 χορηγείται από την Πολεοδομία της Βουλιαγμένης παράνομη άδεια νομιμοποίησης 400 τ.μ. κτισμάτων και 312 τ.μ. στεγάστρων (Αρ. 3/1994) και παρέχεται αμέσως την επομένη νέα άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος (ζαχαροπλαστείου) με ανάπτυξη 35 κινητών καθισμάτων στον εσωτερικό χώρο και 350 στον εξωτερικό χώρο (Α.Π. 1020/4658/28-στ/8.3.94).

― Στις 6.4.94, μετά από έντονες διαμαρτυρίες μας, κατεδαφίζεται το παράνομο εστιατόριο, με εντολή του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, όχι όμως και τα άλλα κτίσματα τα οποία είχαν παράνομα νομιμοποιηθεί με την υπ’ αρ. 3/1994 άδεια οικοδομής. Αυτά όχι μόνο δεν κατεδαφίστηκαν, αλλά κατέχουν σήμερα μια επιφάνεια 865 τ.μ. περίπου.

― Στις 6.5.94, προσφύγαμε στο ΣτΕ για ακύρωση της 3/1994 αδείας οικοδομής και κατά της υπ’ αρ. Α.Π. 1020/4658/28-στ/8.3.84 αδείας λειτουργίας καταστήματος. Ενόψει όμως εκδικάσεως των δύο αυτών παράνομων πράξεων ενώπιον του ΣτΕ, η πρώτη ανακαλείται με την υπ’ αρ. 799/104/6.2.98 απόφαση του Προϊσταμένου της Πολεοδομίας της Βουλιαγμένης και η δεύτερη με την υπ’ αρ. 7/16.1.95 απόφαση της Δημαρχιακής επιτροπής (βλ. ΣτΕ, τμ. Δ΄ απόφ. 1478/7.4.1998).

Όμως, στις 29.3.95, ο Δήμαρχος Κασιδόκωστας χορηγεί άλλη άδεια ίδρυσης καταστήματος για αναψυκτήριο-ζαχαροπλαστείο με δυνατότητα ανάπτυξης 400 κινητών καθισμάτων στον ακάλυπτο χώρο της Λίμνης.

Και έπεται συνέχεια των παράνομων νομιμοποιήσεων και της εξασφάλισης της παράνομης λειτουργίας του καταστήματος με διάφορες μορφές, δηλαδή μπαρ – εστιατόριο – ζαχαροπλαστείο – ακόμη και νυχτερινό κέντρο διασκέδασης, καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και θεατρικών παραστάσεων (βλ. π.χ. άδειες με Α.Π. 5520/9.6.2009, Α.Π. 46777/28.2.2013 κ.α.).

― Η 5/98 νομιμοποίηση εκδόθηκε με βάση το Δ/γμα της 5.12.79 –ΦΕΚ 707/Δ΄/ 13.12.79 και με βάση το Δ/γμα της 27.5.78 –ΦΕΚ 263/Δ΄/30.5.78 και την τροποποίηση του με το Δ/γμα της 8.3.85 –ΦΕΚ 90/Δ΄/8.3.85.

― Η 16/2000 αφορά στην επισκευή-ανακαίνιση οικίσκου στη Λίμνη.

― Η 44/2006 εκδόθηκε με πρόσχημα την συμμόρφωση προς το Π.Δ/γμα της 15-1/4.2.2003-ΦΕΚ/Δ΄/51, αλλά δεν εκτελέστηκε.

― Μετά τις από 21.7.15 και 20.8.15 καταγγελίες μας για όλες τις παραπάνω παρανομίες, η σημερινή Εταιρία εκμετάλλευσης των Λουτρών της Λίμνης της Βουλιαγμένης, που διαδέχθηκε ή κληρονόμησε την προηγούμενη, αντί να ενεργήσει σύμφωνα με όσα επιβάλλει το Π.Δ/γμα του 2003 και να καταβάλει ό,τι πρόστιμα οφείλει στο ελλην. δημόσιο, σπεύδει την 1.10.15 στην τακτοποίηση όλων των αυθαιρέτων της Λίμνης με την υπ’ αρ. 30636998/1.10.15 δήλωση υπαγωγής στις διατάξεις του Ν. 4178/2013 (ΦΕΚ 174/Α΄), αφού έλαβε αυθημερόν το πράσινο φως από τη Δ/νση Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης, καθώς σε απαντητικό της έγγραφο (Α.Π. 4027/1.10.2015) πρόσφερε στον μηχανισμό της Εταιρίας την πολύτιμη γι’ αυτόν, αλλά απαράδεκτη ηθικά και νομικά πληροφορία ότι τάχα «μέχρι τη δημοσίευση του ΦΕΚ 51 Δ/4.2.2003 ίσχυε το ΦΕΚ 90 Δ/1985», το οποίο δηλαδή παρέχει τη δυνατότητα τακτοποίησης των αυθαιρέτων, ενώ η Γνωμοδοτική απόφαση Π.Ε. 369/1995 του Ε΄ τμ. του ΣτΕ ρητά υπογραμμίζει ότι «λόγω του προέχοντος χαρακτήρος της ως προστατευόμενου μέρους της ελληνικής φυσικής κληρονομιάς η τοποθεσία της Λίμνης Βουλιαγμένης δεν υπάγεται εις τας πολεοδομικάς διατάξεις που ισχύουν εις την περιοχήν και δη τις διατάξεις του από 5.12.1979 Π.Δ/τος (Δ΄707) και του από 8.3.1985 Π.Δ/τος (Δ΄90)». Δηλαδή αντί να αξιώσει η παραπάνω Διεύθυνση Υπηρεσίας Δόμησης από την Εταιρία Εκμετάλλευσης των Λουτρών της Λίμνης να συμμορφωθεί με τον Νόμο, της πρόσφερε παράθυρο για να ξεφύγει, αψηφώντας τις διοικητικές, πειθαρχικές και ποινικές συνέπειες που μπορεί να έχει μια τέτοια πράξη.

Και οι συνέπειες θα φανούν πολύ σύντομα, καθώς θα λογοδοτήσουν όσοι είναι υπεύθυνοι και συνυπεύθυνοι για τη σημερινή παρανομία, αυθαιρεσία και ασυδοσία που επικρατεί στη Λίμνη, όπως σαφώς διαφαίνεται από το περιεχόμενο του υπ’ αρ. π. 342/18.2.2016 έγγραφο του Σώματος Επιθεώρησης Περιβάλλοντος που ανταποκρίθηκε θετικά στις καταγγελίες μας και που ζητεί, μεταξύ άλλων, από την αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης να ενεργήσει σύμφωνα με το Νόμο και να ανακαλέσει αμέσως την παραπάνω τακτοποίηση των αυθαιρέτων της Λίμνης.

 

 ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

Φιλόλογος – Ιστορικός Αρχαιολόγος

Πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών Βοπυλιαγμένης

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 101 guests και κανένα μέλος