Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

Ο χουλιγκανισμός έφτασε στη νομοτελειακή του κατάληξη· στο φόνο. Είναι ήδη γνωστά τα επαχθή και απεχθή γεγονότα, τα προγραμματισμένα δηλαδή επεισόδια στην Παιανία, μεταξύ βίαιων αλητών του «Ολυμπιακού» και αντίστοιχων του «Παναθηναϊκού»...

Ο χουλιγκανισμός έφτασε στη νομοτελειακή του κατάληξη· στο φόνο. Είναι ήδη γνωστά τα επαχθή και απεχθή γεγονότα, τα προγραμματισμένα δηλαδή επεισόδια στην Παιανία, μεταξύ βίαιων αλητών του «Ολυμπιακού» και αντίστοιχων του «Παναθηναϊκού».

Και λέμε βίαιων αλητών και όχι το ταυτόσημο αγγλόφωνο hooligans, που ακούγεται, ίσως, εύηχο ή εξωραϊσμένο, από το εννοιολογικό του περιεχόμενο που είναι ακριβώς αυτό: Αλήτης, ταραχοποιός. Να τους λέμε λοιπόν έτσι, αλήτες και όχι χούλιγκανς που μοιάζει… σπορτίβικο. Είναι η πρώτη παιδαγωγική αποτροπή της ένταξης νέων σ’ αυτή την (αντι)κοινωνική κατηγορία.

Δεν είναι του παρόντος ν’ αναλύσουμε το ψυχολογικό και κοινωνιολογικό υπόβαθρο της βίαιης και αντικοινωνικής συμπεριφοράς νέων ανθρώπων. Πειστικές ερμηνείες δίνει ο Μαρκούζε και άλλοι. Σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι το γενικό αφορισμό ότι «η εγκληματικότητα και η βία είναι έμφυτη στον άνθρωπο». Αυτό είναι η βολική ερμηνεία για την απενοχοποίηση του πραγματικού υπεύθυνου, των κοινωνικών δηλαδή δομών, σχέσεων και παραδοχών. Καταθέσεων, προτύπων και αποπροσανατολισμών.

Μεταξύ των άλλων μέτρων που ελήφθησαν και θα ληφθούν, ας το πάρουμε απόφαση, είναι η αφαίρεση της βασικής αιτίας της ανάπτυξης ομαδικής ψυχολογίας. Κι αυτή, σε επιτελικό επίπεδο είναι οι «Σύνδεσμοι φιλάθλων» και σε πεδίο «μάχης» η κερκίδα.

Οι μεν «σύνδεσμοι», συνταγματικά κατοχυρωμένοι και νόμιμα λειτουργούντες, δεν καταργούνται, αλλά ελέγχονται. Η κερκίδα όμως, με την υπάρχουσα τεχνολογική εξέλιξη είναι περιττή, αναχρονιστική και οπωσδήποτε επιζήμια – πολύ επιζήμια – και επικίνδυνη.

Να καταργηθεί, για τις μεγάλες επαγγελματικές ομάδες που οι αγώνες τους μεταδίδονται από την τηλεόραση. Αποφεύγω την τεχνοκρατική ανάλυση, για την εξασφάλιση των εσόδων των ομάδων, (δικαιώματα τηλεοπτικά), η δε περίφημη «συμμετοχή» των φίλαθλων θεατών, μάλλον εντός αγωνιστικής ικανότητας των αθλητών βρίσκεται και εκτός αυτού συμψηφίζεται η θετική ενθάρρυνση, με την αρνητική συμπεριφορά των αντίπαλων αθλοθεατών. (Εσκεμμένως αποφεύγω τον όρο «φίλαθλος»).

Ως πραγματικός φίλαθλος και οπαδός του «Παναθηναϊκού», χειροκροτώ ένα καλό γκολ του «Ολυμπιακού» στην ομάδα μου. Όχι, δεν είμαι «ρομαντικός» κι εδώ, φίλαθλος είμαι. Φίλος του αθλήματος.

Μόλις πληροφορήθηκα, ότι παρόμοια σκέψη για την κερκίδα έχει κάνει η πρόεδρος της Γερμανίας, Άγγελα Μέρκελ. Δεν το διασταύρωσα, αλλά αν αληθεύει, το προσυπογράφω.