Εθνικο-απελευθερωτικός αγώνας ριζώνει

 

«Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα χούντας ή δικτατορίας […] Η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή αμερικανική (Δ.Ν.Τ.) (και ευρωπαϊκή – γερμανική – Ε.Ε., ΕΚΤ) […]

Επομένως, ο ελληνικός αγώνας είναι εθνικο-απελευθερωτικός εναντίον των ιμπεριαλιστικών, μιλιταριστικών και μονοπωλιακών καπιταλιστικών Ηνωμένων Πολιτειών» (και των ευρωπαϊκών ενεργουμένων τους) […] οι συνθήκες στην Ελλάδα είναι ώριμες για την έναρξη του εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα. (με βασικές αρχές) την εθνική ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία.

Δεν θα υπάρξει ανάπαυλα μέχρις ότου […]

συντριβούν οι ξένοι σφετεριστές και τοπικοί κομπραδόροι*…»

Αυτά δεν τα ‘γραψε ο “Ριζοσπάστης”, δεν τα λέει το ΚΚΕ ή ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ούτε βεβαίως τα ισχυρίζομαι εγώ, που απλώς πρόσθεσα τις παρενθέσεις για επικαιροποίηση και ενότητα του κειμένου.

Τα έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου¹ κι εγώ τα προσυπογράφω. Οι αγωνιστές «σοσιαλιστές», απλά, τα ξέχασαν και τα πρόδωσαν.

 

Τις παραπάνω διαπιστώσεις και διακηρύξεις τις έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου τον Μάη του ’74, σε συντρόφους του ΠΑΚ πριν τα γεγονότα της Κύπρου και τη μεταπολίτευση.

Ως προς τη διαπίστωση (ιδιότυπης) κατοχής της χώρας, θα ‘λεγα ότι περιγράφει την πραγματικότητα.

Ως προς τη διατύπωση, ότι θα μπορούσε να περιλαμβάνεται στην προκήρυξη κάποιας επαναστατικής σέχτας.

Η δική μου προσυπογραφή αφορά τον κεντρικό πυρήνα της διαπίστωσης – η εξάρτηση της χώρας από το αμερικάνικο και κεντρο-ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο.

Η μορφή έχει αλλάξει: Η «κατοχή» δεν είναι πολιτικο-στρατιωτική. Τώρα είναι πολιτικο-χρηματοπιστωτική. Και η τελευταία είναι χειρότερη γιατί είναι και πιο επαχθής και ύπουλη και …νομιμοφανής!

Η αντίδραση – αντίσταση του ελληνικού λαού είναι δεδομένη.

Θέλουν, δεν θέλουν.

Υπόλογοι, και για τούτο καθίστανται δωσίλογοι, είναι η κυβέρνηση και οι βουλευτές που κύρωσαν με την ψήφο τους το μνημόνιο – άνευ επιθετικού προσδιορισμού – και το κατέστησαν με τον κυρωτικό νόμο 3845/10, όχι απλά νόμο του κράτους αλλά διεθνή σύμβαση, δεσμεύουσα της χώρα έναντι των δανειστών της, θέτοντάς την υπό δουλείαν, χωρίς να έχουν την προ τούτο εξουσιοδότηση – πώς θα γινόταν, άλλωστε – του εκλογικού σώματος.

«Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθε περί πάτρης» κι επειδή ουδεμίαν άμυνα προέβαλαν, τα πράγματα είναι δυσοίωνα.

Δέσμευσαν και παρέδωσαν τη χώρα αμαχητί, προμελετημένα και αντίθετα προς την εξουσιοδότηση που έλαβαν – βάσει των προγραμματικών τους δεσμεύσεων – στις εκλογές του περασμένου Οκτωβρίου.

Και για τούτο, επαναλαμβάνω, είναι δωσίλογοι.

Σε άλλες εποχές δημοκρατικής και εθνικο-κοινωνικής ευαισθησίας θα τους εξωστράκιζαν. Τώρα, έχουμε γίνει σχεδόν όλοι “ρεαλιστές”. Διάβαζε: ατομιστές – αμοραλιστές.

 

Άκυρο το Μνημόνιο

 

Στην πρεμούρα της όμως η κυβέρνηση να φανεί συνεπής, όχι προς τους πολίτες και τις εξαγγελίες της, αλλά έναντι των δανειστών – τοκογλύφων και των εντολέων της, παραβίασε πολλάκις το Σύνταγμα της χώρας και διεθνείς βασικές συμβάσεις.

Καθήκον του πολιτικού κόσμου, των νομικών της χώρας και των οργανώσεών τους, αλλά και των πολιτών, είναι η καταγγελία και η ανατροπή του μνημονίου συνθηκολόγησης. Κι έχουν πολλά όπλα στη διάθεσή τους προς τούτο:

- Αντισυνταγματικότητα κλπ. Του κυρωτικού νόμου

- Παραβίαση διεθνών συμβάσεων

- αθέτηση προεκλογικών δεσμεύσεων, προμελετημένα,

- απιστία προς τους εντολείς – ψηφοφόρους,

- βασικές νομικές αρχές που αποτελούν τη βάση επί της οποίας εδράζεται το νομικό οικοδόμημα κάθε ελεύθερης και ευνομούμενης χώρας, καθώς και την αξιακή κορωνίδα του.

Να τις επαναλάβουμε συνοπτικά (κοίτα «7η» 29/5/10, φ. 635 και 639):

― Η σωτηρία της πατρίδας είναι πρώτος νόμος (salus populi suprema lex esto).

― Το δημόσιο συμφέρον κλπ.

― Η αρχή rebus sic stantibus (των πραγμάτων ούτως εχόντων), ως προς την τροποποίηση – ανατροπή του μνημονίου.

Και τα «πράγματα» είναι πολλά. Ένα εξ’ αυτών είναι και η λαϊκή αντίδραση. Κι εκεί, το βάρος πέφτει σε όλους μας.

Αν άλλαξε ο Ελληνας κι έσκυψε το κεφάλι, γιατί μεταλλάχτηκε από την καταναλωτική Κίρκη, τότε δεν είμαστε απλά άξιοι της τύχης μας, αλλά κι εμείς υπόλογοι και δωσίλογοι έναντι της ιστορίας μας και των επερχόμενων γενεών.

Κι αυτό δεν το δικαιούμαστε.

 

――――――――

1. Θ. Κουλουμπή, «…71…74: Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού» σελ. 307-10, “Καθημερινή” 18/7/10 σελ. 20: «Η Ελλάδα υπό αμερικανική κατοχή;».

* Κομπραδόροι: Δεν γνωρίζω και δεν κατέστη δυνατόν να βρω σε ελληνικό λεξικό τον όρο. Πιθανότατα να προέρχεται από το ισπανικό comprador = αγοραστής, πελάτης - και συνεκδοχικά ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει πολιτικά.