Ημέρες που είναι, ας τηρήσουμε την παράδοση ευχόμενοι εις εαυτούς και αλλήλους να περάσουμε καλά εν ειρήνη και με ομόνοια, περισυλλογή και αγάπη!

 

Ας περιοριστώ σ’ αυτές τις τέσσερις ευχές που δεν είναι καθόλου «τυχαίες» ή ...τυπικές. Περικλείουν την κοινή εύλογη επιθυμία μας και το νόημα των ημερών κι ας αφήσουμε για το τέλος την πιο καίρια και πιο αντιπροσωπευτική της σημερινής μεγάλης ημέρας (Σάββατο).

Κι επειδή κατά την πεποίθηση κάθε σύγχρονου ανθρώπου, μόνο με την ευχή – χωρίς την ανάλογη και ενδεδειγμένη προσπάθεια – δεν γίνεται τίποτα, ας τις περιγράψουμε:

«Να περάσουμε καλά»: Να φάμε και να πιούμε εν μέτρω· όχι με λαιμαργία που είναι κι απ’ τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα (συχνά «θανάσιμο», στην κυριολεξία). Και βέβαια, για όσους μετακινηθούμε, με σύνεση και προσοχή.

Να διασκεδάσουμε, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε με τ’ αγαπημένα μας πρόσωπα, τους συγγενείς και τους φίλους και ν’ απολαύσουμε τη φύση που αναγεννάται.

Ας σκεφθούμε όμως και τους συνανθρώπους μας που συνεχίζουν, όχι την εβδομάδα των παθών, αλλά για έτη κι έτη σε ανεργία και φτώχεια, σε πολέμους, καταπίεση, εκμετάλλευση και ανασφάλεια.

Κι όχι με δική τους ευθύνη, αλλά με ευθύνη και κρίμα κάποιων άπληστων, ακόρεστων. (Άλλο θανάσιμο αμάρτημα κι αυτό, η απληστία!) Και δεν εννοώ μόνον τα πάθη των ανέργων, αλλά και των πολεμόπληκτων βεβαίως.

Άλλη πληγή κι αυτή του ...Φαραώ. Τί σόι θρησκευόμενοι είναι αυτοί που βιάζονται να πάνε στον ...παράδεισο, σκορπίζοντας το θάνατο και την οδύνη, σε άλλους θρησκευόμενους που πιστεύουν στον ίδιο θεό, αλλά σε άλλον προφήτη; Χωρίς να σημαίνει πως “πάνε πίσω” και κάποιοι “καλοί χριστιανοί”, που εξαπολύουν 59 πυραύλους τόμαχοκ, αναζωπυρώνοντας την τραγωδία στην πολύπαθη Συρία, για να προωθήσουν τις γεωπολιτικές τους ανακατατάξεις κι όχι μόνον...

Συγγνώμην, είπα να παραμείνω στις ευχές, ημέρες που είναι, αλλά παρασύρθηκα. Ας πάμε στην άλλη ευχή:

Εν ομονοία λοιπόν – με ομόνοια! Χωρίς διχόνοια και καβγάδες. Δύσκολο, ως ταυτότητα φρονήματος, αλλά ευκταίο με ταυτότητα ή πρόθεση τουλάχιστον, διαθέσεως.

Εδώ, οι σπουδαρχίδες – οι αρχομανείς – “τυφλοί τά τ τα τόν τε νον τά τ μματ εἶ” τρώγονται κι εκεί ακόμα που συμφωνούν! (Στα μνημόνια, στην ευρωλατρεία, στην ευρωκατάνυξη και στην ευρωδουλεία).

Μ’ όλα ταύτα επιμένω να το εύχομαι: Σύμπνοια προς την σωστή, βεβαίως, κατεύθυνση, γιατί, όπως είπε κι ο Τσόρτσιλ, «αν οι Έλληνες ενωθούν αλίμονό μας» (τους). Γι’ αυτό φρόντισαν από τη γερμανική κατοχή ακόμη, να μας διαιρέσουν). Και ως εκ τούτου, με σύμπνοια και ανεκτικότητα· εν ειρήνη, γιατί «μακάριοι οι ειρηνοποιοί ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (Ματθαίος κεφ. Ε).

― Και με περισυλλογή, είναι η τρίτη ευχή – προτροπή!

Καλή η διασκέδαση, καλή η ευωχία, καλή η ξεκούραση και η ανάπαυλα από τον καθημερινό αγώνα και αγωνία, αλλά και λίγη σκέψη και περισυλλογή δεν βλάπτει – αντίθετα ωφελεί:

Τί είναι η πίστη στο χριστιανισμό; Είναι ύμνοι και προσευχές; Είναι λαμπάδες και θυμιάματα, είναι τελετουργίες και άμφια, είναι μεταφυσική και αποκρυφισμός ή φανατισμός και μισαλλοδοξία, ή μήπως είναι κάτι ουσιαστικότερο;

Τι να σημαίνει άραγε εκείνο το «αγαπάτε αλλήλους;» Εκείνο το «αγαπάτε τους εχθρούς υμών», ή το άλλο,

«τω αιτούντι σε δίδου και τον θέλοντα από σου δανείσασθαι μη αποστραφής»1 (όχι βέβαια, με τοκογλυφικούς τόκους). Εμ, το άλλο; «Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σης (σκουλήκια) και βρώσις αφανίζει, και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι»!

Και μη μου πει κανείς, “ε, τώρα, να ‘μαστε και ρεαλιστές”, γιατί θα του απαντήσει ο Χριστός που πιστεύει:  “Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν” (= δεν μπορείς να υπηρετείς δύο κυρίους), δηλαδή “ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και Μαμωνά”2. Μαμωνάς είναι ο δαίμονας (ή θεός για κάποιους) του πλουτισμού, της ανέντιμης κερδοσκοπίας, της δωροδοκίας, της μίζας κ.λπ. ...τρέχοντα και συνήθη στην «άκρως ανταγωνιστική οικονομία της “αγοράς”»!

Και, «Εκείνος που δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου»3, είπε ο Ιησούς.

Σημείωση: Το τελευταίο το ‘χουν μπερδέψει πολλοί (πολιτικοί, δήμαρχοι κλπ., εξομοιώνοντας τον εαυτό τους με το θεό!). Μπορεί να σε εγκρίνω, αλλά σε κρίνω εκεί που διαφωνώ. Με το Χριστό δεν ισχύει αυτό.

Εάν δεν τα τηρούμε αυτά, δεν είμαστε πιστοί· είμαστε υποκριτές. Δεν το λέω εγώ. Εκείνος το είπε: «Ουαί υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί»... διότι κατατρώγετε τας οικίας των χηρών με την πρόφαση ότι κάνετε μακράς προσευχάς4 κι όχι μόνον από τις χήρες και τα ορφανά, αλλά κι από τους άνεργους και τους φτωχοποιημένους με πονηρούς και άδικους «νόμους» μνημονίων και μνημοσύνων της ουσίας της χριστιανικής θρησκείας, του Δικαίου και κάθε ιερού και οσίου, αληθινού και ευφυούς (έξυπνου), γιατί έτσι πριονίζουν το κλαδί που κάθονται! Ωστόσο τηρούν ευλαβικά και διαλαλούν (“τα καλά και συμφέροντα”, όπως: «...ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς...», Αποκομμένο, βεβαίως, από την ουσία.

Με αγάπη, λοιπόν. Με αληθινή και αμοιβαία αγάπη. Γιατί, δίνοντας την τελευταία, πριν απ’ την σταύρωση εντολή ο Ιησούς, είπε: «Εντολή καινούργια, σας δίνω, να αγαπάτε αλλήλους»5.

Και «εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσετε»! Ξεκάθαρα πράγματα: «Αν και εσείς με αγαπάτε, όπως κι εγώ σας αγάπησα, είπε ο Ιησούς, πρέπει να τηρείτε τις εντολές μου»6. Οχι μόνο τις εύκολες και τις ευχάριστες. Τις τελετουργικές κι εκείνες που εκπηγάζουν από την άγνοια και το φόβο. Το φόβο κυρίως, του θανάτου και του επέκεινα (του μετά το θάνατο αγνώστου). Εδώ δίνονται οι εξετάσεις της αληθινής πίστης.

Κι ακόμα, εδώ στη ζωή, σ’ αυτή τη μορφή, έμβιου οργανισμού «πεθαίνουμε και (ανα)γεννιόμαστε κάθε μέρα, κάθε στιγμή, ώσπου να ολοκληρώσουμε το βιολογικό μας κύκλο και ν’ αποσυρθούμε για ανακύκλωση!

Ως τότε δίνουμε... “εξετάσεις”. Εξετάσεις που επιδρούν άμεσα, αισθητά ή μη, και σε μας τους ίδιους και στο περιβάλλον μας.

Καλή Ανάσταση, λοιπόν και ως έθιμο και παράδοση και ως ευχή:
Για ανάσταση, ανάταξη όλης της ανθρωπότητας,
Για επ’Ανάσταση του λαού μας και της πατρίδας μας
Για ανά-σταση* ουσίας.
Τώρα, τι τα λέω; Ξέρω, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
 

  • ανά+ίστημι (ξαναστέκονται, ξανασηκώνονται) = ίσταμαι εκ νέου (όρθιος).
  1. Κατά Ματθαίον κεφ. Ε – 42.
  2. Ως άνω στ. – 24
  3. ως άνω ιβ’ – 30 «ο μη ων μετ’ εμού, κατ΄εμού εστί»
  4. ως άνω κγ’ – 13
  5. Κατά Ιωάννην: ιγ’ – 34 «εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους».
  6. ως άνω ιδ – 15

 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 150 guests και κανένα μέλος