Οταν διαβάζουμε κείμενα, διακηρύξεις κ.λπ., της νεο-«φιλελεύθερης» Ευρωπαϊκής Ενωσης και γενικά των ψαλμωδών, των υπηρετών και των θεραπαινίδων της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.

 

Ακρως επιφυλακτικοί. Μπορούν να σου παρουσιάσουν την αποκρουστικότερη κατάσταση ή απευκταία ιδέα, έννοια και επιδίωξή τους, με την ελκυστικότερη διατύπωση. Είναι ακριβώς εκείνο που στηλιτεύει ο μοναδικός Θουκυδίδης (ας το επαναλάβουμε): Αλλάζουν και την καθιερωμένη σημασία των λέξεων για να δικαιολογούν τις πράξεις τους (τις ανομίες τους)!1

Το πόσο το εφαρμόζουν κατεδείχθη ολοφάνερα στην πρόσφατη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της ΡΩΜΗΣ, για τα 60 χρόνια της Ε.Ε.

Μας μίλησαν –έγραψαν και υπόγραψαν «περήφανοι – το «τολμηρό και μακρόπνοο σχέδιο» της ευρωπαϊκής ενότητας. Και το ακούς πολύ ωραία, αν διαπνέεσαι από φιλειρηνικά και κοινωνιστικά αισθήματα. Τί ωραίο να ζούμε σε μιαν οικουμενική κοινωνία, κράτους δικαίου, ευνομίας, αναλογικής ισότητας (να έχεις ίσες δυνατότητες εκπαίδευσης, εργασίας και απολαυών ανάλογων με την προσφορά σου), χωρίς εκμετάλλευση, ευημερούσα και ασφαλή – κατά συνέπεια – και επομένως, ασφαλώς δημοκρατική και ειρηνική! Γιατί για να υφίσταται αληθινή δημοκρατία και ειρήνη, προαπαιτούνται όλα εκείνα που προαναφέρθηκαν.

Δεν τα είπανε βεβαίως όλα αυτά. Είπαν όμως μερικά απ’ αυτά, όπως «κράτος δικαίου», ένωση «ευημερούσα» και «ασφαλής», «δημοκρατική», «ειρηνική»... αλλά είπαν και κάποια άλλα: «ανταγωνιστική», «... να διαμορφώνει την παγκοσμιοποίηση»! Μια ένωση στην οποία «μια ισχυρή, διασυνδεδεμένη και εξελισσόμενη ενιαία αγορά»... «και ένα σταθερό και ισχυρότερο ενιαίο νόμισμα...»(!), βεβαίως – βεβαίως και πολλές άλλες ιριδίζουσες πομφόλυγες (κοινώς σαπουνόφουσκες).

Προσέξτε τώρα: Όταν λέει «κράτος δικαίου», δεν εννοεί δίκαιο κράτος, όπως ίσως, θα νομίζουν μερικοί. Εννοεί, κράτος θετού αυθαιρέτως δικαίου (νόμων, οδηγιών, συμβάσεων, μνημονίων).

Όταν λέει «ευημερούσα» ένωση, αποδεδειγμένα πλέον εννοεί πως, εκτός της ταξικής ανισότητας, γίνεται αποδεκτή και η γεωγραφική και εθνική ανισότητα. Έτσι, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Eurostat (Μάρτιος 2017), το Μέσο κατά Κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (Κ.Α.ΕΠ.) εκφρασμένο σε σχέση με την αγοραστική δύναμη, διαμορφώθηκε στην Ελλάδα στο 68%, του Μέσου Όρου (Μ.Ο.) της Ε.Ε. των 28, ενώ στο κέντρο του Λονδίνου ανέρχεται στο 580% (εξαπλάσιο, σχεδόν), στο Λουξεμβούργο 264% και στις Βρυξέλλες 205%! Για να φύγουμε τώρα από τις... αριστοκρατικές περιοχές και να πάμε στους... πληβείους, στη Βουλγαρία βρίσκεται στο 29% και δεν είναι η μόνη· κοντά της ακολουθούν οι δικές μας περιφέρειες, στην Ήπειρο, στην Ανατ. Μακεδονία και στη Θράκη που κυμαίνεται στο 48% και μόνο στην Αττική πλησιάζει τον κοινοτικό Μ.Ο. με 93%2.

Τόση ...σύγκληση και ισότητα!!! Και τόσο «ευημερούσα»!

Και προσέξτε, παρακαλώ: Στους συσχετισμούς δεν αρκεί βεβαίως το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, έστω εκφρασμένο σε αγοραστική δύναμη (το κατά κεφαλή σημαίνει ότι ο Α’ έχει κέρδος π.χ. 95.000 € και ο Β’ 5.000, το κατά κεφαλήν εισόδημά τους είναι 50.000! Χαράς ευαγγέλια για τον Β’). Γι’ αυτό μπαίνει κι ένας άλλος συντελεστής· ο Συντελεστής Ανισότητας, όπου η Ελλάδα παίρνει «χάλκινο» με δείκτη 6,5 (δηλ. Το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού, έχει 6,5 φορές περισσότερο εισόδημα, από το φτωχότερο 20% του πληθυσμού· άστα). Σύμφωνα με άλλο δείκτη το φτωχότερο 25% του πληθυσμού είχε το 2014, το 8,9 του ΑΕΠ. Το ¼ δηλαδή του πληθυσμού είχε μόνο το 1/10 του ΑΕΠ, και λιγότερο!

Όσο κοιτάς τους αριθμούς και το πορτοφόλι σου και τους λογαριασμούς και τις... δόσεις σου, τρελαίνεσαι. Κι επειδή τρελαίνεσαι λατρεύεις τους βιαστές σου και δυνάστες σου και σε πιάνει τρόμος, μπας και απαλλαγείς απ’ αυτούς και κάνεις κουμάντο στο σπίτι σου, πέφτοντας «με τα μούτρα στη δουλειά», γιατί μόνο με εργατικότητα, αποδοτικότητα, ευρηματικότητα αυξάνεις το εισόδημά σου, το οποίο κατανέμεις με δίκαιη αναλογικότητα, γιατί ο αδικημένος δεν αποδίδει και φθονεί.

Αλλά κάποιοι δεν θέλουν να κάνουν κουμάντο στο σπίτι τους, γιατί τους έχει πείσει ο «γείτονας» ότι μπορεί να το κουμαντάρει καλύτερα αυτός!

Πώς υποταχθήκαμε έτσι σαν λαός, όταν σαν σήμερα (6 Απρίλη 1941) αντιστεκόμασταν νικηφόρα σε μια ακατανίκητη μέχρι τότε αυτοκρατορία και τώρα καθόμαστε σούζα, όταν μας «κουνάει το δάκτυλο» ένας (Σόι)μπλε ή ένας μπλουμ!

Ο λαός μας μου θυμίζει τη γυναίκα εκείνη που αμύνεται «με νύχια και με δόντια» όταν θελήσεις να τη βιάσεις, ενώ «σου κάθεται» για 50 ευρώ. Δεν δέχομαι ότι εκπορνευτήκαμε (τουλάχιστον συνειδητά). Σίγουρα πάντως εξαπατηθήκαμε και εν μέρει εκμαυλιστήκαμε, παρασυρόμενοι από δοσίλογους προαγωγούς – μικρούς, ασυνείδητους και ιδιοτελείς πολιτικούς.

Ειλικρινά θα μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο γι’ αυτή τη δισέλιδη ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ της ΡΩΜΗΣ, στην οποία μπήκαν υπογραφές! Δεν πρόκειται για ...επετειακό λογύδριο. Είναι διακήρυξη αρχών, θέσεων και δεσμευτικών επιδιώξεων.

Για παράδειγμα, μια σημαντική προσθήκη είναι η παραδοχή της δημιουργίας και λειτουργίας μιας Ε.Ε. πολλών ταχυτήτων. Διαβάστε: «Θα προχωρούμε ενωμένοι, με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση όπου χρειάζεται, αλλά πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, όπως έχουμε κάνει και στο παρελθόν, τηρώντας τις Συνθήκες και διατηρώντας πάντα ανοιχτή την πόρτα σε εκείνους που θα θελήσουν να συμμετάσχουν αργότερα. Η Ένωσή μας είναι ενιαία και αδιαίρετη».

«Θα προχωρήσουμε ενωμένοι με διαφορετικούς ρυθμούς και ένταση...» Αυτό είναι η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων. Κάποιοι που μπορούν «θα τρέχουν με χίλια» και κάποιοι, που τους έχουν δέσει με αλυσίδες μνημονίων και χρεών, θα προσπαθούν ν’ ανταγωνιστούν τους πρώτους, ματαίως. Απλά, θα πουλάνε τα σπίτια τους και τα χωράφια τους και τη γη των προγόνων τους, ξενητευόμενοι βορείως προς ανεύρεση αρμπάιτ (εργασίας). Το λέει εξάλλου η Διακήρυξη στην παράγραφο 3 «... μια Ενωση όπου οι νέοι (...) θα μπορούν να σπουδάζουν και να αναζητούν εργασία σε όλη την Ήπειρο· μια Ένωση ...) που θα προωθεί την πολιτιστική πολυμορφία»!

Και αυτό το τελευταίο (με τιρολέζικο, φουστανέλα και μαντίλα)!

Κι ακόμα τούτο, για να γελάσετε (κλαυσίγελος): «... μια Ένωση που θα μάχεται την ανεργία, ...και τη φτώχεια»

Τώρα, τί να πω; Τί να σχολιάσω; Θου κύριε, φυλακήν τω στόματί μου.

Βέβαια, η «Ενωση» δεν καλλιεργεί, δεν θεσμοθετεί, δεν προάγει την κοινωνική δικαιοσύνη και την αναλογική ισότητα ή τον κοινωνισμό, δηλαδή το κοινοτικό πνεύμα. Αντίθετα υπερτονίζει επανειλημμένα τον ανταγωνισμό και τις «ευκαιρίες», που βέβαια, δεν είναι ίσες, σε καμμιά περίπτωση.

Αλληλεγγύη!

Να κλείσουμε τον παρόντα «φιλιππικό» με την εξαγγελλόμενη, ευαγγελιζόμενη και «συνταγματικά»3 κατοχυρωμένη αλληλεγγύη! Ποια ερμηνεία δίνετε στον όρο «αλληλεγγύη»; Αλληλοβοήθεια, αλληλοϋποστήριξη... Δεν είναι ακριβώς έτσι.

Αλληλεγγύη (αλληλο+εγγύη-εγγύηση), αμοιβαία εγγύηση ή αναγνώριση αμοιβαίων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Ο ίδιος ο Μπαμπινιώτης δίνει αποκλίνουσες ερμηνείες σε δύο διαφορετικά λεξικά4, «αμοιβαία εγγύηση», στο ένα και στο άλλο, «σχέση αμοιβαίας ηθικής και υλικής υποστήριξης».

Οι εταίρες μας χώρες επιλέγουν την απ’ το Βυζαντινό Δίκαιο πηγάζουσα ερμηνεία, της αμοιβαίας εγγύησης δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, με ιδιαίτερη βαρύτητα στο δεύτερο σκέλος· αυτό των υποχρεώσεων. «...Ε.Ε. ισχυρότερη και πιο ανθεκτική, (στις «προκλήσεις» παγκοσμίως και «στο εσωτερικό της: περιφερειακές συρράξεις, τρομοκρατία, αυξανόμενες μεταναστευτικές πιέσεις») «πιο ανθεκτική, μέσα από ακόμα μεγαλύτερη ενότητα και αλληλεγγύη». Εδώ, οι εταίρες μας, δεν άλλαξαν το καθιερωμένο περιεχόμενο των λέξων. Εκαναν απλώς επιλογή! Ωστε άλλο λένε ή μπορούν να ερμηνεύσουν αυτές, κι άλλο να καταλαβαίνουμε εμείς.

Πάντως δεν εννοούν ότι θα μας πετάξουν ένα σωσίβιο όπως τώρα που πνιγόμαστε, αλλά «θα μας γδύσουν», για να μας έχουν συνέχεια στο νερό, με το λογικοφανές, μάλιστα, επιχείρημα ότι τα ρούχα και τα παπούτσια – όπως και η δημόσια και ιδιωτική περιουσία – μας βαραίνουν!


1. Θουκιδίδου: ΙΣΤΟΡΙΑΙ, βιβλ. Γ’ 82, 4 «Κα τν εωθυαν ξίωσιν τν νομάτων ς τ ργα ντήλλαξαν τ δικαιώσει».
2. Πηγή Eurostat: AMPE, Naftemporiki.gr
3. Συνθήκη της ΛΥΣΑΒΩΝΑΣ
4. Μπαμπ: ‘Ετυμολογικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας» & “Λεξικό Για το σχολείο και το Γραφείο”.
 

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 177 guests και κανένα μέλος