Άρθρα Κώστα Βενετσάνου

• Κώστας Βενετσάνος
• χρέος
• οικονομία
• μνημόνια

των Πολιτικών και των Συμμαχιών Ε.Ε. και ΝΑΤΟ

Κων/νος Καραμανλής: «..τόσο εγώ, όσο και ο ελληνικός λαός έχουμε την αίσθηση ότι επροδοθήκαμε»

Μητσοτάκης: «Αν δεν κλείσουμε την αξιολόγηση, το Grexit επανέρχεται με μαθηματική ακρίβεια» (εφ. Μακεδονία 29/1τ.ε.).

Κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας): «Νέο θρίλερ αξιολόγησης, σε σκηνοθεσία Δανειστών, με κομπάρσο την κυβέρνηση και συντελεστές Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ(...) Κάποιοι είναι έτοιμοι να τα παραδώσουν όλα. Κάποιοι ξεπουλούν ό,τι απέμεινε...» («Ε» t.v.).

Παπαδημούλης (ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ): «Η Ν.Δ. ζητά εκλογές. Ο Σόιμπλε καραδοκεί να βάλει πάλι θέμα Grexit. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως απέναντι σ’ αυτά τα επιζήμια και παράλληλα σχέδια» (twitter).

«Καταστροφή» για άλλους, ευρωψωμιζόμενους, η έξοδος από το ευρώ (Grexit). Γιατί, γιατί;

Ένα “γιατί” που το ρωτάει ακόμα κι ένα πεντάχρονο παιδί. Ένας δημοσιογράφος δεν ξέρει να το ρωτήσει;                                

Απ’ την άλλη, οι προσχεδιασμένες τουρκικές προκλήσεις έχουν φτάσει σε επίπεδο προ-πολεμικού σταδίου. Οι παραβιάσεις των διεθνών συνθηκών και κανονισμών είναι πλέον υπόθεση ρουτίνας, με αποκορύφωμα τον πρόσφατο …περίπατο του συνόλου σχεδόν της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας, πέριξ των Ιμίων, την Κυριακή 29 Ιανουαρίου ’17, με κατάφορη παραβίαση των ελληνικών χωρικών υδάτων και τις προκλητικές δηλώσεις που ακολούθησαν.

Εδώ είναι η αξιολόγηση!

Τί είναι αξιολόγηση; Προσδιορισμός αξίας, αξιολογική σειρά κατάταξης, βαθμολόγηση (όπως λέμε «αξιολόγηση μαθητών») έτσι και οι «θεσμοί» που πρόκειται να μας αξιολογήσουν αν είμαστε «καλά παιδιά» υπάκουοι, πειθήνιοι στις μνημονιακές υποχρεώσεις μας. Και δεν μας «απορρίπτουν», τουλάχιστον, να ξέρουμε τι μας γίνεται, απλά αναβάλλουν τις «εξετάσεις», για να μας κρατάνε στην αγωνία του υποχείριου και να φοβόμαστε το ...γκρέξιτ!

Μας απειλούν μ’ εκείνο, που έπρεπε να τους απειλούμε, αφού οι σχέσεις μας με τους «εταίρους» έχουν φτάσει πλέον σ’ αυτό το επίπεδο.

Ακου «αξιολόγηση» ενός κράτους από άλλα κράτη που υποτίθεται ότι είναι «φίλοι» και «εταίροι», ενώ μας έχουν καταστήσει χρέους υποτελείς, με τη θέλησή «μας». Με τη «θέληση ενός λαού εξαπατηθέντος και εκβιασθέντος. Με την εθελοδουλία, τη δειλία, τον ενδοτισμό και την ιδιοτέλεια αυτών που διαγκωνίζονται ποιος θα γίνει πιο συμπαθής, πιο πιστός, πιο πειθήνιος ενός πλασματικού και επαχθούς χρέους, πολλαπλώς εξοφληθέντος.

Στα ελεύθερα έθνη, η αξιολόγηση των κυβερνητικών πράξεων και παραλείψεων, των επιδόσεων των κυβερνητών, γίνεται από τους πολίτες ΔΕΝ γίνεται και μάλιστα δεσμευτικά, από άλλες κυβερνήσεις ή “θεσμούς”. Η αξιολόγηση των κυβερνήσεων γίνεται από το Λαό!

Κι εδώ, οι κυβερνήτες μας, από το Σημίτη και δώθε, απορρίπτονται! Διερωτώμαι κατά πόσο μπορεί εχέφρων πολίτης να διακριβώσει αξιοσημείωτες εξαιρέσεις.

Σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ - Εταίροι στην Ευρωπαϊκή «Ενωση»

Είμαστε, από το 1952, σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ. Σε λίγες ημέρες, στις 18 Φεβρουαρίου, κλείνουμε 65 χρόνια αφότου η ελληνική Βουλή επικύρωσε τη συμφωνία ένταξης της Ελλάδος στην Βορειο-Ατλαντική συμμαχία, που είχε ιδρυθεί τρία χρόνια νωρίτερα. Είμαστε σύμμαχοι με τις ΗΠΑ, τις χώρες της Ε.Ε. την Αγγλία και, βέβαια, με την Τουρκία!

Όταν υπογράφηκε το σύμφωνο ένταξης, ο Πρωθυποιυργός Ν. Πλαστήρας – κάτι σαν ΠΑΣΟΚ – είπε στη Βουλή ότι η Ελλάς, με τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, «αισθάνεται εαυτήν ασφαλεστέραν»!

Το ΝΑΤΟ όμως, λίγα χρόνια μετά, το 1974, με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, ΔΕΝ μας παρέσχε καμία συμμαχική εξασφάλιση. Απουσίαζε κραυγαλέα, αν δεν ενίσχυε δια της ανοχής και της συναινέσεως την προκλητική επίθεση της «συμμάχου» Τουρκίας με τον συμβολικό Αττίλα και Αττίλα 2. Ετσι η (κεντροδεξιά) κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή αποφάσισε ν’ αποχωρήσει από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, οι δε δηλώσεις συνοψίζονται στο εξής δημοσίευμα:

«Το ΝΑΤΟ απεδείχθη ανίκανο να παρεμποδίσει (αν δεν ενεθάρρυνε) την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου (...) Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο, μεταξύ δύο μελών του»...

Επιστρέψαμε, έξι χρόνια μετά, με απόφαση της κυβέρνησης Ράλλη (Ν.Δ.), εν όψει της ένταξής μας στην ΕΟΚ (Ε.Ε.).

Αλλά και το 1996, με την πρόκληση της Τουρκίας στα Ίμια, τί έκανε το ΝΑΤΟ; Μετέτρεψε το σημείο αυτό του Αιγαίου, από ελληνικό έδαφος, από ελληνική θάλασσα, σε «γκρίζα ζώνη», αποθρασύνοντας την Τουρκία. Και είπαμε κι «ευχαριστώ» στις ΗΠΑ! (Κ. Σημίτης, ΠΑΣΟΚ).

Εδώ γίνεται αξιολόγηση! Και των “συμμάχων” στο ΝΑΤΟ και των εταίρων της Ε.Ε. και των χαμερπών πολιτικών μας, αλίμονο!

Εδώ είναι η αξιολόγηση, για την Ενωμένη Ευρώπη, των συμφερόντων του κεφαλαίου, της γερμανικής Ε.Ε., των ιδιοτελών ευρωλάγνων και ευρωδεών. Της Νέας «θρησκείας», χάρη της οποίας διεγράφη και το θρήσκευμα από τις ταυτότητες (χωρίς να σημαίνει ότι υπάρχει λόγος αναγραφής του).

Χάριν αυτής της Ε.Ε. διαγράφεται και η εθνική ταυτότητα ως συνώνυμο του ...φασισμού! Διαγράφονται και τα εθνικά δίκαια· διαγράφεται και η ιστορία μας. «Φτύνουμε» τους προγόνους μας, τις θυσίες τους και τις παρακαταθήκες τους. ΕΔΩ γίνεται η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ!!!

Όχι “αξιολόγηση” του αφορολόγητου κάτω από τα όρια της φτώχειας. Να αξιολογείται η πρόθεση και αποδοχή της κυβέρνησης, να φορολογεί τους επίσημα φτωχούς και τους άνεργους! Αυτές είναι οι «κεκτημένες» «αξίες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Να πληρώνουν οι άνεργοι και φτωχοί, οι μη έχοντες, τα παιχνίδια και τις «μοχλεύσεις», τα μπόνους, τις μίζες, τις ρεμούλες και τα υπερκέρδη των πολλών εχόντων και των κρατούντων; Αυτές είναι οι «αξίες» της Ευρώπης;

Είναι καιρός πλέον να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Απεδείχθη ξεκάθαρα ότι με το να υποκύπτουμε συνέχεια στους εκβιασμούς, κάνοντας τα «καλά παιδιά», κατρακυλάμε όλο και γρηγορότερα στο γκρεμό. Στο τέλος «θα μας πάρουν και τα σώβρακα», κατά το κοινώς λεγόμενο.

«Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέπεις τη διατήρηση μιας ανωμαλίας για ν’ αποφύγεις έναν «πόλεμο» (μια ρήξη)». Γιατί τον πόλεμο (τη ρήξη) δεν τον αποφεύγεις, μα τον αναβάλλεις μονάχα προς ζημίαν σου»1

Ετσι και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού διαπραγματευόταν επί είκοσι χρόνια με την τότε ΕΟΚ των εννέα, που «μας τα ‘χανε πρήξει» πάλι, τους έστειλε με επίδοση ταυτόσημη επιστολή στην οποία τους τα ‘λεγε διπλωματικά μεν, αλλα έξω από τα δόντια, ότι:

«Η Ελλάδα επιθυμεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, αλλά με τρόπο που να μη θίγονται τα συμφέροντα ή η εθνική της αξιοπρέπεια. Στην επιστολή του δε ετόνιζε ότι «ο ελληνικός λαός επίστεψε ...και έχει ήδη, στη συνείδησή του, ταυτίσει την τύχη του πολιτικά, οικονομικά και αμυντικά με την Ευρώπη». Τους επισήμαινε όμως ότι αν του δημιουργηθεί η εντύπωση ότι γίνεται αντικείμενο αδίκου μεταχειρήσεως (...) θα χάσει την εμπιστοσύνη του προς την Ευρώπη (...) ενισχύοντας το πνεύμα το αντιδυτικό»2.

Και η επιστολή έφερε αποτελέσματα, γιατί ήταν τεκμηριωμένη, πειστική, ισότιμη, ξεκάθαρη. Ο Καραμανλής δεν σερνόταν, κύριε Μητσοτάκη, κύριε Τσίπρα και λοιποί, όπως δεν σερνόταν και ο Ανδρέας Παπανδρέου που επέβαλε τα Μεσογειακά Προγράμματα (Μ.Ο.Π.)

Τώρα «χτυπάνε το χέρι» και στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε., αλλά ενωμένοι· όχι κοκκορομαχόμενοι, για ανύπαρκτη εξουσία, αλλά μαχόμενοι για πραγματική εξουσία: εθνική και κοινωνική!

Να ξεκαθαρίσουμε, να αξιολογήσουμε τώρα εμείς τους φίλους, τους συμμάχους και τους εταίρους.

Ν. Μακιαβέλλι: Ο ΗΓΕΜΟΝΑΣ, εκδ. ΣΚΑΡΑΒΑΙΟΣ, κεφ.3, σελ. 38.

2. Κων/νος Καραμανλής: «Αρχείο», τομ. 10, σελ. 406-407.