Τουλάχιστον, στην επονείδιστη «Συμφωνία της Βάρκιζας» έκλαιγαν όταν παρέδιδαν τα όπλα. Όμως, θα μου πείτε, εκείνες κι εκείνοι ήταν πολεμιστές, δεν ήταν μπουμπούδες. Επιπλέον, είχαν φιλότιμο.

Καλό θα ήταν, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κάθε φορά που θα επιστρέφει από το αεροδρόμιο στο Μέγαρο Μαξίμου, να μην περνά από την Εθνικής Αντιστάσεως, 300 μέτρα μακριά από το Σκοπευτήριο Καισαριανής. Ας επιλέγει την διαδρομή από Κατεχάκη. Κι αν ακόμα υπάρχουν στο μνημείο των εκτελεσθέντων εκείνα τα λουλούδια που είχε καταθέσει, ας πάει να τα μαζέψει, έχει φέρει ταραχή στις ψυχές τους.

Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω τις προεκλογικές τους εξαγγελίες και τις μετεκλογικές, προγραμματικές δηλώσεις. Επιπλέουν ήδη και αυτές, όπως επιπλέουν οι φελλοί και τα σκ..., στην όζουσα χαβούζα των ελλαδικών, πολιτικών διακηρύξεων και... «δεσμεύσεων».

Μας ταπείνωσαν, ευτέλισαν, μας φτώχυναν με κάθε έννοια, αλλά τουλάχιστον μας πλούτισαν με ανέκδοτα, όπως και όλοι οι θλιβεροί και καταγέλαστοι προκάτοχοί τους, εδώ και 40 χρόνια. Την επόμενη φορά που θα δω έναν «αριστερό» από δαύτους να γελάει αυτάρεσκα σε κάποιο βορβοροκάναλο, θα βγω όπου μπορώ να φωνάξω, ενθυμούμενος την όπερα του Ρουτζέρο Λεονκαβάλλο, ...«γέλα παλιάτσο».

Όταν θα ξανακληθώ από τους «αριστερούς» γκαουλάιτερ της Μέρκελ, να ξαναπληρώσω τον ΕΝΦΙΑ, για την μία και μόνη κατοικία στην οποία στεγάζεται η οικογένειά μου, θα βάζω ν’ ακούω τις προεκλογικές παπαρολογίες τους ότι θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ, τον φόρο-νταβατζηλίκι.

Τέρμα! Βαρέθηκα να διασκεδάζω με τις χιλιοακουσμένες ψευτιές των ομόσταυλων του Χάρβαρντ, Γιωργάκη και Αντωνάκη. Γουστάρω ν’ ακούω καινούργιους, «άφθαρτους» ψεύτες, γουστάρω ν’ ακούω «αριστερούς» ψεύτες. Να παίζει στη διαπασών το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» και ο Γιάννης -μ’ ένα νι- Μπαρουφάκης να φωνάζει πως «δεν θέλουμε άλλα δάνεια». Α ρε να καούν τα κάρβουνα!

Ενδιαφέρουσες οι θεωρίες του Γιάννη μ’ ένα νι, αλλά για να εφαρμοστούν χρειάζονται δύο από τ’ άλλα ...τα γνωστά, στην μεταφορική τους έννοια και υπόσταση, τουτέστιν κότσια. Όσοι τα διαθέτουν δεν έχουν ανάγκη να ναρκισσεύονται στο lifestyle-«κοιτάξτε με» και δεν εκφράζονται με σαχλαμαρίτσες στο twitter. Τώρα, κατόπιν εορτής, τού είναι εύκολο να φάσκει και να μπαρουφάσκει ότι εκείνος τα ήξερε όλα, τα είχε προβλέψει, ότι είχε προειδοποιήσει τον πρωθυπουργό, κι άλλα τέτοια ανέξοδα φληναφήματα.

Εάν στο πίσω μέρος του κρανίου του ο σόουμαν τέως υπουργός Οικονομικών είχε την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, όπως τώρα διατείνεται, ώφειλε να το είχε καταστήσει ευθύς εξαρχής σαφές στον πρωθυπουργό. Οπότε ο Αλέξης Τσίπρας είτε θα τον αντικαθιστούσε, είτε θα προετοιμάζονταν από κοινού γιά ένα τέτοιο ενδεχόμενο και πάντως μέχρι τις αρχές του παρελθόντος Μαρτίου, το πολύ. Όμως φάνηκε και θα καταδειχθεί ότι Σχέδιο Β δεν είχαν επεξεργασθεί και δεν διέθεταν, ως ώφειλαν, για την περίπτωση που οι δανειστές θα απαιτούσαν την ουσιαστική παράδοση της χώρας, όπως και έγινε.

Σε αδρές γραμμές, η εικόνα της επί πεντάμηνο διαπραγμάτευσης-παρωδίας ήταν η σκοπίμως παρελκυστική και χρονοβόρα στάση των δανειστών –μέχρι να στεγνώσουμε από ευρώ- κι ένας Γιάννης Βαρουφάκης που ολοφάνερα το κατευχαριστιόταν να σπάει τα νεύρα του Σόϊμπλε, του Ντάισελμπλουμ και των υπολοίπων καθαρμάτων, γιά να εφαρμόσει στην πράξη τις αγαπημένες του θεωρίες περί «δημιουργικής ασάφειας» και «θεωρίας των παιγνίων», παίζοντας ωστόσο εν ου παικτοίς, δηλαδή με την τύχη της Ελλάδος και των Ελλήνων.

Με τα καρφιά που οι νέοι και παλαιοί δωσίλογοι θα μπήγουν από δω και πέρα στην Ελλάδα και στους Έλληνες –σε αγαστή συνεργασία όμοιος ομοίω- θ’ ασχοληθούμε αναγκαστικά στο εγγύς μέλλον. Επί του παρόντος μιά συμβουλή προς γενίτσαρους (γενί τσερί=καινούργιος στρατός) κάθε κομματικής ταυτότητος και αποχρώσεως:

Αυτά τα οποία διετάχθητε να ενεχυριάσετε και να ξεπουλήσετε, αντί πινακίου φακής, ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ. Λευτερώθηκαν με ποταμούς αιμάτων Ανδρών και Γυναικών, έναντι των οποίων, σε σύγκριση ψυχικών αναστημάτων, δεν φτάνετε ούτε στα υποπόδια των ποδών τους. Η Ελλάδα ανήκει εξ αδιαιρέτου σε όλους τους εν ζωή Έλληνες και στους μέλλοντες να γεννηθούν, εις τους αιώνας των αιώνων. Κάτω τα βρωμόχερά σας –και τα δικά σας και των πατρώνων σας- από την Ελλάδα.

«Την Πατρίδα ουχ έλασσον παραδώσω»

Εάν στων καλοπληρωμένων σκυφτών το συνάφι όπου ετάξατε εαυτούς, αυτά τα θεωρείτε κούφια λόγια, για μας τους άλλους, τους πολλούς -που μας ξεπουλήσατε- τα παραπάνω είναι λόγια ιερά, είναι όρκος που ομνύουμε κι εμείς και τα παιδιά μας. Θα σας πάρει τ’ αφεντικό σας ο διάολος και θα σας σηκώσει, αν αρχίσετε να εκχωρείτε κομμάτι-κομμάτι την Ελλάδα. Και από καμμία μελλοντική κυβέρνηση αληθινών Ελλήνων δεν πρόκειται να αναγνωριστούν τέτοια βρώμικα αλισβερίσια.

Διαβάστε λίγη Ιστορία, δεν θα σας βλάψει. Όχι της Ρεπούση και του Βερέμη, βέβαια. Να θυμάστε, έχει ο καιρός γυρίσματα, έχει στραβές κι ανάποδες και όταν οι λαοί οργίζονται, εξεγείρονται και τιμωρούν, φροντίζουν ώστε κάποιοι πρωταίτιοι για την δυστυχία της Πατρίδας, να «αρθούν (αιωρούμενοι) στο ...ύψος των περιστάσεων», προς παραδειγματισμόν κάθε μελλοντικού, επίδοξου μιμητή και σε κοινή θέα.

Ψηλά το κεφάλι αδέρφια, δεν την χαρίζουμε την Ελλάδα σε κανέναν κερατά, ημεδαπό κι αλλοδαπό. Κι όσο για κείνο το περήφανο το ΟΧΙ μας, θα μπορούσαμε τώρα να το βάλουμε ...εκεί που ξέρετε, αλλά δεν γίνεται ούτε αυτό. Μετά από 5 μήνες «σκληρών, ηρωικών διαπραγματεύσεων» το πήρε ο Τσίπρας το ΟΧΙ μας και το απέθεσε γονατιστός στα πόδια της φράου Μέρκελ, κυνηγετικό τρόπαιο, μαζί με το γδαρμένο τομάρι μας.

 

«Πρώτη φορά ...Αριστερά» !!!

Το κατευχαριστηθήκαμε.

Μπορούμε τώρα να διαλέξουμε ένα τετράδιο με λουλουδάκια στο εξώφυλλο και να γράψουμε ως μωραί παρθένοι:

 

«Η πρώτη μου φορά ...Αριστερά»

Dear diary, αγαπητό μου ημερολόγιο, «η πρώτη μου φορά ...Αριστερά» ήταν πολύ κατώτερη των προσδοκιών μου. Δεν μπορώ να ξεδιαλύνω αν έκανα έρωτα, ή αν τράκαρα με νταλίκα. Είμαι στο νοσοκομείο, στην εντατική, δεν ξέρω πότε θα βγω από εδώ και πως θα μοιάζω. Ίσως μιά ξεπέτα σε δημόσια τουαλέτα, θα ήταν πιό όμορφη φάση από την «πρώτη μου φορά ...Αριστερά».