Από την επομένη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου παίζεται -και θα παίζεται στους επόμενους μήνες- ένα σκληρό πόκερ μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του διευθυντηρίου της Ε.Ε. Ένα παιχνίδι στρατηγικής για παίκτες με πολύ γερά νεύρα, οπότε θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίζουμε τις μπλόφες από τα πραγματικά δυνατά χαρτιά.

Η ελληνική κυβέρνηση υποχρεούται εκ των πραγμάτων να εφαρμόσει πρακτικές καταδρομέων που έχουν απομονωθεί σε έδαφος ελεγχόμενο από τον εχθρό και πρέπει να ελίσσονται για να επιβιώσουν. Η απόκρυψη είναι αναγκαία σε πρώτη φάση. Αναγνώριση εδάφους και των τρωτών σημείων του αντιπάλου, το δεύτερο βήμα. Και στη συνέχεια, παραπλάνηση του εχθρού ώστε να πιστέψει ότι σ’ έχει στριμώξει, σύνδεση με φίλιες δυνάμεις και ξαφνικά χτυπήματα εκεί που πιστεύει ότι είναι απρόσβλητος.

Υπάρχουν αυτή τη στιγμή φίλιες δυνάμεις ακόμα και στην ίδια την Γερμανία, που κατανοούν ότι ο τυφλός μονεταρισμός της Μέρκελ θα καταλήξει σε οικονομική ύφεση της ίδιας της γερμανικής οικονομίας, όταν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αποφασίσουν να μειώσουν τις εισαγωγές των πανάκριβων γερμανικών προϊόντων. Εξέλιξη που ήδη κερδίζει έδαφος, και στο βάθος της υποκρύπτει λουκέτα σε γερμανικά εργοστάσια και απολύσεις Γερμανών εργαζομένων.

Όταν οι δικές σου δυνάμεις δεν είναι αριθμητικά επαρκείς γιά κατά μέτωπον επίθεση, τότε χρησιμοποιείς τον όγκο του αντιπάλου και τον μετατρέπεις από πλεονέκτημα σε μειονέκτημά του. Όσο πιό βέβαιος και επηρμένος είναι για την δύναμή του, τόσο το καλύτερο.

Στο ανιχνευτικό, άτολμο, αλλά διάχυτο κλίμα κατανόησης των ελληνικών προβλημάτων από αξιωματούχους και ηγέτες της Ε.Ε., η πρώτη αντίδραση της Γερμανίδας καγκελάριου κάθε άλλο παρά αυτοπεποίθηση για την γερμανική ισχύ και πρωτοκαθεδρία προδίδει. Επί δύο ώρες κατσάδιαζε στο τηλέφωνο τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών, με αποτέλεσμα να καταφανεί στις μετανοημένες του, επανορθωτικές δηλώσεις ότι στην μετά Μιτεράν εποχή οι γαλλικές κυβερνήσεις εζήλωσαν την «δόξα» του θλιβερού Νταλαντιέ, που αν και επονομάζετο …«τίγρης» ήταν ένας γατούλης του σαλονιού που γυάλιζε με την γλώσσα του τις μπότες του Χίτλερ.

Αυτός όμως ο ρόλος, του κολαούζου των γερμανικών συμφερόντων, βρίσκει αντίθετη, προσβεβλημένη κι εξοργισμένη την μεγάλη πλειονότητα των Γάλλων πολιτών, των εργατικών συνδικάτων, των παραγωγικών τάξεων και των διανοουμένων, που νοιώθουν ότι «δεν τους πάει ο ρόλος ο δεύτερος» κι ότι εάν το 4ο Ράϊχ εμπεδώσει την κυριαρχία του στις αδύναμες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, θα έρθει και η σειρά των Γάλλων να βιώσουν τι εστί γερμανικός οικονομικός μιλιταρισμός.

Η γαλλική κοινή γνώμη, τα συνδικάτα και σημαντικό τμήμα του γαλλικού Τύπου είναι φυσικοί σύμμαχοι της νέας ελληνικής κυβέρνησης, αρκεί να εφαρμόσει –με αθώο ύφος πάντοτε- το πανάρχαιο ρωμαϊκό και μετέπειτα βρετανικό δόγμα του «διαίρει και βασίλευε». Εάν δεχθούμε ότι ο Βεληγκέκας είναι το πιστό σκυλί του Αλήπασα, δεν είναι κακή ιδέα να πείσουμε τον Βεληγκέκα ότι ο πασάς τον κακοπληρώνει και τον εκμεταλλεύεται.

Η ελληνική οικονομική ανασυγκρότηση χωρίς την στήριξη μιάς ευφυούς, ευέλικτης και πολυεπίπεδης διπλωματίας είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να σαλπίζει την πίστη της στον ευρω-μονόδρομο, αλλά ταυτόχρονα να αναζητεί και να θεμελιώνει οικονομικές και στρατηγικές συμμαχίες τόσο με την Ρωσία και την Κίνα, όσο και με τις ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο την αμερικανική υπερ-όρεξη και τον εν πολλοίς αχρησιμοποίητο από τις ελλαδικές κυβερνήσεις ομογενειακό παράγοντα. Παράλληλα θα πρέπει να αναζητηθούν ερείσματα στις αναδυόμενες οικονομίες που εύλογα θεωρούν τις ΗΠΑ ως τον αχόρταγο Γαργαντούα που θέλει να καταπιεί τους πάντες.

Εκτός των δικών μας δημοσιογραφικών οπιοποτείων είναι πασίδηλο ότι η «Παγκόσμια Διακυβέρνηση» -που την μνημονεύει ο Γιωργάκης και κολλάει το στόμα του απ’ τη γλύκα- επιχειρεί να γονατίσει με την συνεχή πτώση των τιμών του πετρελαίου την Ρωσία, το Ιράν και την Βενεζουέλα. Η αμερικανική κυβέρνηση είναι απλώς ο σιδερόφρακτος Τάλως των ποικιλώνυμων Ροκφέλερ. Η πετρελαιοκίνητη πίεση ασκείται με την δουλική συνέργεια των απολυταρχικών καθεστώτων της Σαουδικής Αραβίας, των Εμιράτων, αλλά και των νέο-αποκτημένων αμερικανικών αποικιών του Ιράκ και της Λιβύης, που με την υπεράντληση-υπερπροσφορά ρίχνουν συνεχώς τις τιμές του «μαύρου χρυσού».

Πρόκειται κατ’ ουσίαν για το ίδιο παλιό και πλειστάκις δοκιμασμένο δόγμα Κίσσινγκερ-Νίξον, που το εφάρμοσαν για να ρίξουν την εκλεγμένη κυβέρνηση του Σαλβαδόρ Αλιέντε στην Χιλή, το 1973. Τότε που -κατά δήλωσή τους- απεφάσισαν να κάνουν την χιλιανή οικονομία «να ουρλιάξει από πόνο», λίγο μετά που ο Αλιέντε είχε κρατικοποιήσει τα ως τότε υπό τον έλεγχο της αμερικανικής «Ανακόντα», ορυχεία χαλκού της Χιλής.

Τον δρόμο στα τανκς του Πινοσέτ άνοιξε το ελεγχόμενο και χρηματοδοτούμενο από την CIA συνδικάτο χερσαίων μεταφορών της Χιλής, που με την απεργία του προκάλεσε τεχνητή έλλειψη αγαθών και λαϊκή δυσαρέσκεια. Στην πρώτη γραμμή των αμερικανοκίνητων διαδηλώσεων διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης Αλιέντε βρέθηκαν οι γουνοφορούσες μεγαλοαστές μαντάμ, που χτυπούσαν τις κατσαρόλες και ούρλιαζαν «πεινάμε». Όταν το πραξικόπημα εδραιώθηκε, εμφανίστηκαν ως διά μαγείας στα μαγαζιά τα τρόφιμα και λοιπά καταναλωτικά αγαθά. Το ίδιο σενάριο βιώνει σήμερα η Βενεζουέλα.

Βέβαια δεν είμαστε στο 1973, ούτε στη Χιλή, αλλά οι παλιές, δοκιμασμένες αμερικανικές συνταγές είναι σαν τους συνεχώς μεταλλασσόμενους ιούς, που παράγονται στα εργαστήρια των φαρμακευτικών πολυεθνικών, οι οποίες παράγουν κι εμπορεύονται στην συνέχεια τα εμβόλια για την καταπολέμηση των ιών, την εξασθένηση του ανοσοποιητικού μας και την σωτηρία της ανθρωπότητας, βεβαίως-βεβαίως.

Απέναντι στις «αγορές» και στους μεγάλους μετρ της ραδιουργίας, η βρεφική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει αναγκαστικά να στηριχθεί σε μια πολυεπίπεδη στρατηγική συμμαχιών και στην εμφύτευση αντιπαλοτήτων μεταξύ των εποφθαλμιούντων την ελλαδική λεία. Χοντρο-μ….κίες σαν του Κώστα Καραμανλή, που έδωσε ενεργειακό αγωγό μόνο στους Ρώσους –κι ο «καλός μπαρμπα-Σαμ» έκαψε την Πελοπόννησο- δεν πρέπει να συμβούν.

Θα δούμε πόκερ για γερά νεύρα, εστέ βέβαιοι.

Προτεινόμενο Video

Διαφήμιση

Επισκέπτες σε σύνδεση

Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 210 guests και κανένα μέλος